ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಭಾರತವು ಒಂದು ಬೃಹದ್ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿರುವುದು ಮತ್ತು ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ದೇಶದ ಧಾರಣ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುವುದೇ ನಮ್ಮ ಬಹಳ? ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಮೂಲ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಏನೇ ಆದರೂ ಅದರಿಂದ ತಮಗೆ ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಸಮಸ್ಯೆಯೇನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ; ಸಮಸ್ಯೆ ಅದಾಗಿಯೇ ಸರಿಹೋಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಮನೋಭಾವ ಇಡೀ ದೇಶದ ಜನರಲ್ಲೇ ಮನೆಮಾಡಿದೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ನಮ್ಮ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬೆಳೆಯುತ್ತಾಹೋಗುತ್ತವೆ. ಸೂಜಿಯಿಂದ ಸರಿಪಡಿಸಬಹುದಾದುದಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯೇ ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಆ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹಾರವನ್ನೇ ಕಾಣದೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಡಲೂಬಹುದು. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಬೇಕಾದ? ಪಟ್ಟಿಮಾಡಬಹುದು; ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಮತ್ತು ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರ ಸಮಸ್ಯೆ – ಈ ಎರಡನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಾಕು. ಇದಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಜೆಗೆ ಇರುವಷ್ಟೂ ದೇಶಪ್ರೇಮ ಕೂಡ ಇಲ್ಲದ ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರು ತಮ್ಮ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲೂ ಆ ಅಂಶ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಥ್ ಕೊಡುವ ಒಂದು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿವರ್ಗ ಈಚಿನ ವ?ಗಳಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಯಾವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹಾರವಾಗದಂತೆ ಎಚ್ಚರದಿಂದ ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಿದೆ.
ಈಶಾನ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಅಸ್ಸಾಂ ಈ ದೇಶದ ಒಂದು ವಿಶಿ?ವಾದ ರಾಜ್ಯ. ಬ್ರಹ್ಮಪುತ್ರಾ ಮತ್ತು ಬರಾಕ್ ನದಿಗಳ ಕಣಿವೆ ಅದರ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗಗಳು; ಬಹಳ? ಗುಡ್ಡಗಾಡು ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಅದು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಹಲವು ದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ಗಡಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಸೂಕ್ಷ್ಮಸ್ಥಿತಿಯ ಒಂದು ರಾಜ್ಯ ಕೂಡ ಆಗಿದೆ. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕೃತ ಪ್ರಜೆಗಳ ದಾಖಲಾತಿಯನ್ನು (National Register of Citizens) ತಯಾರಿಸಿರುವುದು ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ಮಾತ್ರ. ೧೯೫೧ರ ಜನಗಣತಿಯನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸುವಾಗ ಹತ್ತುವ?ಗಳ ಹಿಂದಿನ ಜನಗಣತಿಗಿಂತ ರಾಜ್ಯದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರೀ ಏರಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದದ್ದೇ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಅಂದರೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಆ ರಾಜ್ಯದ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಆಗಲೇ ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಇನ್ನೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿರುವುದು ಮತ್ತು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಇನ್ನ? ಬೆಳೆಸಿರುವುದು ಆ ರಾಜ್ಯದ ಮತ್ತು ದೇಶದ ದುರಂತವಲ್ಲದೆ ಇನ್ನೇನು?
ಭಾರೀ ವಲಸೆ
ಅಂದಿನ ಪೂರ್ವಬಂಗಾಳದಿಂದ (ಮೊದಲಿಗೆ ಪೂರ್ವಪಾಕಿಸ್ತಾನವಾದ ಅದು ಈಗ ಬಂಗ್ಲಾದೇಶವಾಗಿದೆ) ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಜನ ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ವಲಸೆ ಬಂದುದೇ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ೧೯೪೭ರ ಬಳಿಕ ಆ ಜನ ವಿದೇಶೀಯರಾಗುವ ಕಾರಣ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿತ್ತು. ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯನ್ನು ಪರಿಷ್ಕರಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ಅಂದಿನ ಸಲಹೆ ಕಾರ್ಯಗತ ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಇತಿಹಾಸದ ಯಾವ ವ್ಯಂಗ್ಯವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಬ್ರಿಟಿ?ರ ಕಾಲದಿಂದಲೇ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಮೇಲೆ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಂದವರ ಆಕ್ರಮಣ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಪೂರ್ವಬಂಗಾಳದಿಂದ ಜನ ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಬ್ರಿಟಿಷರೇ ಪ್ರಚೋದನೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಭೂರಹಿತ ಜನ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ವಿಶಾಲ ನದಿಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡಬೇಕು, ಆ ಮೂಲಕ ವಸಾಹತಿನ ಆದಾಯ ಹೆಚ್ಚಬೇಕೆಂಬುದು ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ೧೮೭೪ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿ?ರು ಬಂಗಾಳದ ಸಿಲ್ಹೆಟ್ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದರು. ಚಹಾ ಬೆಳೆಗೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ ಆ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಅವರಿಗೆ ತುಂಬ ಆದಾಯ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಬಂಗಾಳಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಏರಿತು. ಬಂಗಾಳಿಗಳೇ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿ ದೇಶವಿಭಜನೆಯವರೆಗೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮುಂದುವರಿಯಿತು. ಮುಸ್ಲಿಮರ ಸಂಖ್ಯೆ ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಜನಮತಸಂಗ್ರಹದ ಮೂಲಕ ಸಿಲ್ಹೆಟ್ ಜಿಲ್ಲೆ ಪೂರ್ವಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿತು; ಅದೇ ರೀತಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಸಂಖ್ಯೆ ಅಧಿಕವಿದ್ದ ಕರೀಂಗಂಜ್ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸೇರಿತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಎಲ್ಲಾ ೨೩ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದರೆ ೨೦೧೧ರ ಜನಗಣತಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಬಂಗ್ಲಾ ಗಡಿಭಾಗದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಒಂಬತ್ತು ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈಗ ರಾಜ್ಯದ ೧೨೬ ವಿಧಾನಸಭಾ ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ೩೦ ಸದಸ್ಯರು ಮುಸಲ್ಮಾನರು; ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತಾರೆ.
೧೯೫೧ರಲ್ಲಿ ನೆಹರು-ಲಿಯಾಕತ್ ಅಲಿ ಒಪ್ಪಂದ ನಡೆಯಿತು. ಆನಂತರ ಬಂಗಾಳಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ದೊಡ್ಡಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಎಂದರೆ ಈಚಿನವರೆಗೂ ಬಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಗಿಯಾದ ಕಾವಲು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟು ಕಡೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಗಡಿ ದಾಟಿ ಬರಬಹುದಿತ್ತು. ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಡತನದ ಕಾರಣದಿಂದ ತುಂಬ ಜನ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಗಡಿ ದಾಟಿ ಈಚೆಗೆ ಬಂದರು. ಹೀಗೆ ನುಸುಳುವುದರಲ್ಲಿ ಲಂಚ-ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳ ಪಾತ್ರ ಒಂದಾದರೆ ಈಚೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ವೋಟಿಗಾಗಿ ಏನನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧವಿರುವ ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಅವರ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಬದ್ಧಕಂಕಣರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಪಡಿತರ ಚೀಟಿ ಕೊಡಿಸಿದರು; ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಅವರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿದರು. ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಬಂದ ಐ.ಡಿ. ಕಾರ್ಡ್, ಆಧಾರ್ ಕಾರ್ಡ್‌ಗಳು ಕೂಡ ಅವರಿಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿಯೇ ದೊರೆತವು.
ಬಂಗ್ಲಾಯುದ್ಧ
೧೯೭೧ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪೂರ್ವಪಾಕಿಸ್ತಾನದವರ ಮೇಲೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ದೌರ್ಜನ್ಯ, ಹಿಂಸೆ ಮಿತಿಮೀರಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ಸುಮಾರು ಒಂದು ಕೋಟಿ ಜನ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದು ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದರು. ಮಾನವೀಯತೆಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಬಂದವರನ್ನೆಲ್ಲ ಸ್ವಾಗತಿಸಿತು; ಅಲ್ಲಿನ ’ಮುಕ್ತಿವಾಹಿನಿ’ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಸೇನಾನೆರವನ್ನು ಕೂಡ ನೀಡಿತು. ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿ ಬಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಉದಯಕ್ಕೂ ಅದು ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ ಅಂಶವೆಂದರೆ, ಯುದ್ಧದ ವೇಳೆ ಮತ್ತು ಮುನ್ನ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಂದವರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಮರಳಿದರು, ಯಾರು ಇಲ್ಲೇ ಉಳಿದರು ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ; ಉಳಿದವರ ಲೆಕ್ಕ ಇಡಲೂ ಇಲ್ಲ. ಬಂಗ್ಲಾ ರಚನೆಯಾದ ಮೇಲೂ ಆರ್ಥಿಕ ವಲಸೆ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಅದರಿಂದ ರಾಜ್ಯದ ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಸ್ವರೂಪವೇ ಬದಲಾಗಿ ರಾಜ್ಯದ ಮೂಲನಾಗರಿಕರಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.
ಈ ನಡುವೆ ಪೊಲೀಸರು ಪೂರ್ವಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ನಡೆಯುವ ಅಕ್ರಮಪ್ರವೇಶ ತಡೆಗೆ Prevention of Infiltration from Pakistan (ಪಿಐಪಿ) ಎನ್ನುವ ಒಂದು ಕಾನೂನನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಂದೆ ೧೯೭೧ರ ಆನಂತರ ಅದರ ಹೆಸರನ್ನು ವಿದೇಶೀಯರ ಅಕ್ರಮಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ತಡೆ (ಪಿಐಎಫ್) ಎಂದು ಬದಲಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಪೊಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆಯ ಮೇಲೆ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಂದ ಬಗೆಬಗೆಯ ಒತ್ತಡಗಳು ಬಂದ ಕಾರಣ ಅದು ಯಶಸ್ವಿ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಪೊಲೀಸರು ಅದರ ದುರುಪಯೋಗ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡುತ್ತಾರೆಂದು ಅವರ ಮೇಲೆ ಗೂಬೆಕೂರಿಸಲಾಯಿತು.
ಹೋರಾಟ, ಒಪ್ಪಂದ
೧೯೭೮ರಲ್ಲಿ ಉಪಚುನಾವಣೆಯ ಪ್ರಯುಕ್ತ ಮಂಗಲ್‌ದೋಯಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯ ಪರಿ?ರಣೆಗೆ ಹೊರಟಾಗ ಭಾರೀ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಆಗಿರುವುದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಶಂಕಿತ ವಿದೇಶೀಯರ ಹೆಸರು ಬಹಳ? ಕಾಣಿಸಿತು. ಅದೇ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಮೂಲ. ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಮೆರಿಕನ್ ವಿದ್ವಾಂಸ ಮೈರಾನ್ ವೀನರ್ (Myron Wiener) ಅವರ ‘Sons of the Soil’ (ಮಣ್ಣಿನ ಮಕ್ಕಳು) ಎನ್ನುವ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿತು. ಅದು ಭಾರತದ ಆಂತರಿಕ ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯವಲಸೆಯನ್ನು ಕುರಿತ ಉತ್ತಮ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಪುಸ್ತಕವಾಗಿದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಮೇಲೆ ಗಡಿಯಾಚೆಯ ವಲಸೆಯಿಂದ ಉಂಟಾದ ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಒತ್ತಡದ ಗಂಭೀರ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಸವಿವರ ಚಿತ್ರಣವಿತ್ತು.
ಅದೇ ವೇಳೆ ಉದಕಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಚುನಾವಣಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಅಂದಿನ ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತ ಎಸ್.ಎಲ್. ಶಕಧರ್ ಅವರು, ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಗೆ ವಿದೇಶೀಯರು ದೊಡ್ಡಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಸಿದರು. ೧೯೭೯ರಲ್ಲಿ ಅಕ್ರಮವಲಸಿಗರ ವಿರುದ್ಧ ಅಸ್ಸಾಂ ಚಳವಳಿಯು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಅಖಿಲ ಅಸ್ಸಾಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘ (ಆಸು) ಮತ್ತು ಗಣ ಸಂಗ್ರಾಮ ಪರಿಷತ್ (ಗಸಂಪ)ಗಳು ಹೋರಾಟದ ನೇತೃತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸಿದ್ದವು. ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರನ್ನು ಅಸ್ಸಾಮಿನಿಂದ ಹೊರಹಾಕಬೇಕು, ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯ ದೋ?ವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ಮನವಿಯನ್ನು ೧೯೮೦ರ ಫೆಬ್ರುವರಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಸರ್ಕಾರ ಸ್ಪಂದಿಸದಿದ್ದಾಗ ಚಳವಳಿ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ರೂಪ ಪಡೆಯಿತು. ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯವರು ೧೯೮೩ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾದರು. ಆ ವೇಳೆ ನೆಲ್ಲಿ ಎಂಬಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೩,೦೦೦ ಜನರನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಯಿತು. ೧೯೫೧ರ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯನ್ನು ಅಪ್‌ಡೇಟ್ ಮಾಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಅಂಶ ಹಾಗೆಯೇ ಬಾಕಿ ಉಳಿಯಿತು. ಕ್ರಮಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಬದಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರ (ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್‌ನಿಂದ ನಿರ್ಧಾರ) ಕಾಯ್ದೆ (ಐಎಂಡಿಟಿ) ೧೯೮೩ನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿತು. ಅದರಂತೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಜೆ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ ಹೊಣೆ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲೆಯೇ ಇತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಅಂದಿನ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಒಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮಸ್ಥಿತಿಯ ರಾಜ್ಯದ ನಾಗರಿಕರ ಹಿತದ ಬದಲು ಅಕ್ರಮವಲಸಿಗರ ಪರ ಇದ್ದುದು ಸ್ಪ?ವಾಗಿ ಕಾಣುವಂತಿತ್ತು. ಕೆಲವು ರಿಟ್ ಅರ್ಜಿಗಳ ಮೂಲಕ ವಿ?ಯ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರಿತು. ೧೯೮೩ರ ಐಎಂಡಿಟಿ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ವಜಾಗೊಳಿಸಿದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ೧೯೬೪ರ ವಿದೇಶೀಯ ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್ ಕಾಯ್ದೆ ಪ್ರಕಾರವೇ ಅಕ್ರಮ ಬಂಗ್ಲಾ ವಲಸಿಗರ ವಿರುದ್ಧ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಆದೇಶಿಸಿತು. ಅದರಿಂದ ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿನ್ನಡೆಯಾದರೂ ಹಲವಾರು ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್ (ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿ) ಮತ್ತು ಅಪೆಲೇಟ್ ಕೋರ್ಟ್‌ಗಳ ಸ್ಥಾಪನೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದೇನೂ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ.
ಕುಗ್ಗಿದ ಭೂವ್ಯಾಪ್ತಿ
ಒಂದೆಡೆ ರಾಜ್ಯದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಏರುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ರಾಜ್ಯದ ಭೂಪ್ರದೇಶ ಕುಗ್ಗುತ್ತಾ ಬಂದದ್ದು ಅಸ್ಸಾಮಿನ ದೊಡ್ಡ ನ?ವೆಂದೇ ಹೇಳಬೇಕು. ೧೯೫೧ರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಕಾಮರೂಪ ಜಿಲ್ಲೆಯ ದೇವಗಿರಿಯನ್ನು ಭೂತಾನಿಗೆ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು. ೧೯೫೭ರಲ್ಲಿ ನಾಗಾ ಹಿಲ್ಸ್ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿ ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು; ಮತ್ತು ೧೯೬೨ರಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ನೀಡಿ ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್ ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ೧೯೭೨ರಲ್ಲಿ ಮೇಘಾಲಯಕ್ಕೆ ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ೧೯೮೬ರಲ್ಲಿ ಮಿಜೋರಾಂ ರಾಜ್ಯ ರಚನೆಯಾಯಿತು. ಈಗ ಬೋಡೊಗಳು, ಬರಾಕ್ ಕಣಿವೆಯ ಬಂಗಾಳಿಗಳು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
೧೯೮೪ರ ಕೊನೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ರಾಜೀವ್‌ಗಾಂಧಿ ಅವರು ಅಸ್ಸಾಂ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಪರಿಹಾರದತ್ತ ಗಮನಹರಿಸಿದರು. ಚಳವಳಿಗಾರರಿಗೂ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ಕಾಲೇಜುಗಳು ಮುಚ್ಚಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಹೊಡೆತ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಸರ್ಕಾರ ಒಪ್ಪಂದದ ಪ್ರಸ್ತಾವ ಮುಂದಿಟ್ಟಾಗ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಾಯಕರು ಸ್ಪಂದಿಸಿದರು. ಅದರಂತೆ ೧೯೮೫ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿಬಿತ್ತು. ಬಂಗ್ಲಾದೇಶ ಉದಯದ ದಿನವಾದ ಮಾರ್ಚ್ ೨೪, ೧೯೭೧ರ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಗೆ ಮುನ್ನ ಬಂದವರಿಗೆ ನಾಗರಿಕತ್ವ ನೀಡಲಾಗುವುದು, ಆನಂತರ ಬಂದವರನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಿ ಅವರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ರದ್ದುಪಡಿಸಲಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಗಡೀಪಾರು ಮಾಡಲಾಗುವುದು ಎನ್ನುವ ಅಂಶ ಒಪ್ಪಂದದಲ್ಲಿದೆ. ೧೯೫೧ರ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯನ್ನು ಅಪ್‌ಡೇಟ್ ಮಾಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಅಂಶ ಒಪ್ಪಂದದಲ್ಲಿ ಸ್ಪ?ವಾಗಿ ಇಲ್ಲ; ಆದರೆ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ತಮಗೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಭರವಸೆ ನೀಡಿತ್ತೆಂದು ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಪಿ.ಕೆ. ಮಹಂತ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಲೆ ಏನೂ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳದಿದ್ದುದಂತೂ ಸ್ಪಷ್ಟ.
ರಾಜ್ಯಪಾಲರ ವರದಿ
ಅಸ್ಸಾಂ ರಾಜ್ಯಪಾಲ ಲೆ| ಜ| (ನಿ) ಎಸ್.ಕೆ. ಸಿನ್ಹಾ ಅವರು ನವೆಂಬರ್ ೮, ೧೯೯೮ರಂದು ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯವರಿಗೆ ಒಂದು ಸವಿವರವಾದ ವರದಿ ಸಲ್ಲಿಸಿ, ಅಸ್ಸಾಂ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಗಂಭೀರತೆಯತ್ತ ಗಮನ ಸೆಳೆದರು: “ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಮೇಲೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಜನಸಂಖ್ಯಾ ದಾಳಿಯಿಂದಾಗಿ ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿರುವ ಕೆಳ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಪ್ರಮುಖ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಕೈತಪ್ಪಬಹುದು. ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರಿಂದಾಗಿ ಈ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಮುಸ್ಲಿಂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಪ್ರದೇಶಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಅಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಬಂಗ್ಲಾದೇಶದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ಬೇಡಿಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಬರಬಹುದು. ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಇಸ್ಲಾಮೀ ಮೂಲಭೂತವಾದ ಈ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ಚಾಲಕಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬಹುದು.
ರಾಜ್ಯದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಭಾರೀ ಏರಿಕೆ
ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ೧೮೯೧-೧೯೪೭ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ದಶಕಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ಶೇ. ೨೦ರ? ಏರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ೧೯೫೧-೭೧ರ ನಡುವೆ ಶೇ. ೩೫ರ? ಏರಿತು. ೧೯೭೧-೯೧ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಶೇ. ೫೩ರ? ಏರಿಕೆಯಾದರೆ, ೧೯೯೧-೨೦೦೧ರ ನಡುವೆ ಗರಿ? ಶೇ. ೭೦ರ? ಏರಿತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ದೇಶದ ಸರಾಸರಿ ಏರಿಕೆ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಶೇ. ೧೩.೪ರಿಂದ ಶೇ. ೧೪.೨ರ?. ಇದರಲ್ಲಿ ಅಕ್ರಮವಲಸಿಗರ ಪಾತ್ರ ದೊಡ್ಡದು. ಜನಗಣತಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಪ್ರಕಾರ ೧೯೬೧-೭೧ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಬಂಗ್ಲಾ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರು ೧೭,೨೧,೩೧೦, ೧೯೭೧-೮೧ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದವರು ೧೧,೫೯,೯೦೦೬. ಇದು ಅಧಿಕೃತ ಸಂಖ್ಯೆ. ಅನಧಿಕೃತ ಇನ್ನೆ?! ೧೯೭೧ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಂದ ಒಂದು ಕೋಟಿ ವಲಸಿಗರು ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿಲ್ಲ. ೧೯೯೪-೯೫ರಲ್ಲಿ ೫೭,೩೯೧ ನುಸುಳುಕೋರರನ್ನು ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ, ೪೨,೨೪೬ ಜನರನ್ನು ಬಂಗ್ಲಾದೇಶಕ್ಕೆ ವಾಪಸು ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತೆಂದು ಗಡಿಭದ್ರತಾ ಪಡೆ ತನ್ನ ಒಂದು ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವುದನ್ನು ಬ್ರಿ| (ನಿ) ಜಿ.ಬಿ.ರೆಡ್ಡಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಬಂಗ್ಲಾದೇಶ ಬಹುಹಿಂದೆಯೇ ಜಾತ್ಯತೀತ ತತ್ತ್ವಕ್ಕೆ ತಿಲಾಂಜಲಿ ನೀಡಿ ಇಸ್ಲಾಮೀ ರಾ? ಆಗಿರುವುದನ್ನು ಈ ಆತಂಕಕ್ಕೆ ಪುರಾವೆಯಾಗಿ ನೀಡಬಹುದು. ಕೆಳ ಅಸ್ಸಾಂ ಕೈತಪ್ಪಿತೆಂದರೆ ಈಶಾನ್ಯದ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಭೂಪ್ರದೇಶವು ಭಾರತದಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಗೊಂಡಂತಾಗುತ್ತದೆ; ಆ ಪ್ರದೇಶದ ಶ್ರೀಮಂತ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ದೇಶ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ” ಎಂದು ತಮ್ಮ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಕಳವಳ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದರು. ರಿಟ್ ಅರ್ಜಿಗಳ ಮೂಲಕ ಅಸ್ಸಾಂ ಸಮಸ್ಯೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ತಲಪಿದಾಗ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಕ್ರಮವಲಸೆಯು ಬಹುದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಬಾಹ್ಯ ಆಕ್ರಮಣದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದಿದೆ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ವಿಭಾಗ ಪೀಠ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು.
೨೦೦೫ರಲ್ಲಿ ಆರಂಭ
೧೯೫೧ರ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಅಪ್‌ಡೇಟಿಂಗ್‌ನ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಮೇ ೨೦೦೫ರಲ್ಲಿ ಇಡಲಾಯಿತು. ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ, ರಾಜ್ಯಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘದ (ಆಸು) ತ್ರಿಪಕ್ಷೀಯ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂ ಒಪ್ಪಂದ ಅನು?ನದ ಸಮೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಅಸ್ಸಾಂ ಸರ್ಕಾರವು ಎರಡು ವ?ದೊಳಗೆ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಅಪ್‌ಡೇಟಿಂಗ್ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಗಿಸಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಲಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ೧೯೭೧ರ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಮಕ್ಕಳು ಮುಂತಾದವರನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೂ ಮುಂದಿನ ಕೆಲವು ವ? ರಾಜ್ಯ ಅಥವಾ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರಗಳು ಏನೂ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ೨೦೦೯ರ ಏಪ್ರಿಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಜರಗಿದ ಸಮೀಕ್ಷಾ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಆಸು ಮತ್ತೆ ವಿ?ಯವನ್ನು ಮುಂದೆ ತಂದಾಗ ಅಸ್ಸಾಂ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸುವ ಭರವಸೆ ನೀಡಿತು. ಅದರಂತೆ ಜೂನ್ ೨೦೧೦ರಲ್ಲಿ ಬಾರ್ಪೇಟಾ ಮತ್ತು ಚಾಯಾಗಾಂವ್ ಎನ್ನುವ ಎರಡು ಕಂದಾಯ ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಪೈಲಟ್ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಆರಂಭಿಸಲಾಯಿತು. ಅಖಿಲ ಅಸ್ಸಾಂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘವು (ಎಎಎಂಎಸ್‌ಯು) ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ, ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬ ತಾರತಮ್ಯ ಇದೆ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಿತು ಮತ್ತು ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿತು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಪೈಲಟ್ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಯಿತು.
ಸರ್ಕಾರಗಳು ವಿವಿಧ ರಾಜಕೀಯ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಪರಿ?ರಣೆಯನ್ನು ಮುಂದೆಹಾಕುತ್ತಾ ಬಂದವು. ಆದರೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ವಿ?ಯ ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಸಕ್ತಿವಹಿಸಿ ಚಾಟಿ ಬೀಸುತ್ತಾ ಬಂತೆನ್ನಬಹುದು. ಜುಲೈ ೨೦೦೯ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂ ಪಬ್ಲಿಕ್ ವರ್ಕ್ಸ್ ಎನ್ನುವ ಸರ್ಕಾರೇತರ ಸಂಸ್ಥೆ (ಎನ್‌ಜಿಓ) ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿಗೆ ರಿಟ್ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ವಿದೇಶೀಯರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ವಜಾಗೊಳಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯನ್ನು ಅಪ್‌ಡೇಟ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿತು. ವಿಚಾರಣೆ ವೇಳೆ ಕೇಂದ್ರ-ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳ ವಿಳಂಬ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನ್ಯಾಯಾಲಯ, ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಅಪ್‌ಡೇಟಿಂಗ್ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕೂಡಲೆ ಶುರುಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡಿತು. ಅದರಂತೆ ಗೃಹ ಇಲಾಖೆ ಕಾನೂನು ಸಚಿವಾಲಯದ ಸಲಹೆ ಕೇಳಿ ಕೆಲಸ ಆರಂಭಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಅಧಿಸೂಚನೆಯನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿತು. ಜನವರಿ ೨೮, ೨೦೧೪ರಂದು ಪ್ರತೀಕ್ ವಜೇಲಾ ಅವರನ್ನು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯ ರಾಜ್ಯ ಸಂಚಾಲಕರಾಗಿ ನೇಮಿಸಿತು; ಮತ್ತು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ತಯಾರಿಯ ವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿ ಕೇಳಲಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟೀಕರಣ ನೀಡಲು ಸಮಿತಿಯೊಂದನ್ನು ರಚಿಸಿತು. ರಾಜ್ಯದ ಎಲ್ಲ ನಾಗರಿಕರು ತಮ್ಮ ನಾಗರಿಕತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಕ್ಲೈಮ್ ಮಾಡಿ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕು; ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ಒಪ್ಪಿದ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಬೇಕು. ಮೊದಲಿಗೆ ಜನವರಿ ೧, ೨೦೧೬ರಂದು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯ ಅಂತಿಮ ಕರಡನ್ನು (ಡ್ರಾಫ್ಟ್) ಪ್ರಕಟಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ರಾಜ್ಯ ಸಂಚಾಲಕರ ಕೋರಿಕೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಎರಡು ವರ್ಷ ವಿಸ್ತರಿಸಿದರು.
ಸೋನೋವಾಲ್ ನೇತೃತ್ವ
೨೦೧೬ರ ಮೇ ವೇಳೆಗೆ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಸರ್ಬಾನಂದ್ ಸೋನೋವಾಲ್ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಅದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಚಳವಳಿಯ ನಾಯಕರೇ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಅಸ್ಸಾಂ ಗಣ ಪರಿ?ತ್ (ಎಜಿಪಿ) ಸರ್ಕಾರ ಎರಡು ಬಾರಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೂ ಕೂಡ ಅವರಿಂದ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಅಪ್‌ಡೇಟಿಂಗ್ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿದ್ದ ಸರ್ಕಾರದ ಸೂಕ್ತ ಸಹಕಾರ ಅವರಿಗೆ ದೊರೆಯದಿದ್ದುದು ಕೂಡ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು. ಐದಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬಿಜೆಪಿ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ರಾಂಮಾಧವ್ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಸರ್ಬಾನಂದ್ ಸೋನೋವಾಲ್ ನೃಪತುಂಗ ರಸ್ತೆಯ ಯವನಿಕಾ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಜರಗಿದ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಕ್ರಮವಲಸಿಗರಿಂದ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸವಿವರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು. ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಳಿಕ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಅವರೇ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗುವ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದದ್ದು ದಶಕಗಳಿಂದ ಬಾಕಿಯಿದ್ದ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ಅನುಕೂಲ ಕಲ್ಪಿಸಿತೆನ್ನಬಹುದು. ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ರಾಜ್ಯಸರ್ಕಾರ ಕೂಡಲೆ ಕಾರ್ಯಪ್ರವೃತ್ತವಾಯಿತು. ಮೊದಲಿಗೆ ಇದೇ ಜೂನ್ ೩೦ಕ್ಕೆ ಕರಡು ಪ್ರತಿಯ ಪ್ರಕಟಣೆ ಎಂದು ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಹಲವೆಡೆ ಪ್ರವಾಹ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಸರ್ಕಾರದ ಕೋರಿಕೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಅದನ್ನು ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಮುಂದೂಡಲಾಯಿತು.
ಆವಾಜ್ ತಕರಾರು
ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದ ಸರ್ಕಾರ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಳಿಕ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಶತ್ರುಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದಾರೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದೃಢನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಸರ್ಕಾರ ಇರಬಾರದು ಎನ್ನುವ ಶಕ್ತಿಗಳು ಈಗ ಬಹಳ? ಸಕ್ರಿಯವಾದಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಅಪ್‌ಡೇಟಿಂಗ್‌ಗೂ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತವಾಯಿತು. ಜಗತ್ತಿನ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಿಂದ ’ಆವಾಜ್ ದಿ ವರ್ಲ್ಡ್ ಇನ್ ಆಕ್ಷನ್’ ಎನ್ನುವ ಸಂಘಟನೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಎನ್.ಆರ್.ಸಿ. ಅಪ್‌ಡೇಟ್ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಆಕ್ಷೇಪಿಸಲಾಯಿತು. “೭೦ ಲಕ್ಷ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಅಸ್ಸಾಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ; ಅಳಿಸಿಹಾಕುತ್ತಾರೆ” ಎಂದು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಕ್ಯಾತೆ ತೆಗೆದರು. ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಮಾಡಿದಂತೆ ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ; ಪತಿ, ಪತ್ನಿ, ಮಕ್ಕಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ ಹಿಂಸೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಗಲಾಟೆ ಎಬ್ಬಿಸಿದರು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಆನ್‌ಲೈನ್ ಮನವಿ, ಸಹಿಸಂಗ್ರಹ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯಿತು. ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಮೂಲನಿವಾಸಿಗಳು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ೧೯೭೧ರ ಮಾರ್ಚ್ ೨೪ಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನವರು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟರು. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ, ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮುದಾಯಗಳ ಗಮನ ಸೆಳೆದ ಆವಾಜ್, ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ತಡೆಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಬೇಕು, ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಹಿಂಸಾಚಾರ, ನರಮೇಧ, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿಗೆ ಜೈಲುವಾಸ ಆಗಬಹುದೆಂದು ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸಿತು.
ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ನಾಲ್ವರು ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು, ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಹೆಸರು ಸೇರಿಸುವಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ಅದಲ್ಲದೆ ನಾಗರಿಕರ ಅಂತಿಮಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ತಿರಸ್ಕೃತರಾದವರ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕೃತ ನೀತಿ ಇಲ್ಲ – ಎಂದು ದೂರಿದರು. ಅದನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ ಅಸ್ಸಾಂ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ’ಇದೆಲ್ಲವೂ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನ ನಿರ್ದೇಶನದಂತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ’ ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದವು. ಆವಾಜ್‌ನ ಆಕ್ಷೇಪಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸಿದ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಸಂಚಾಲಕ ಹಜೇಲಾ ಅವರು, “ಆಕ್ಷೇಪ ತಪ್ಪು; ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸುವ ಹೇಳಿಕೆ. ಕೆಲವು ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳು ಹಬ್ಬಿಸುತ್ತಿರುವ ವದಂತಿ” ಎಂದು ತಿರುಗೇಟು ನೀಡಿದರು. ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯನ್ನು ಬಂಗಾಳಿವಿರೋಧಿ ಅಥವಾ ಮುಸ್ಲಿಂವಿರೋಧಿ ಎಂದು ಕೆಲವು ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರೂ, ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳೂ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹೋರಾಟಗಾರರೂ ಬಣ್ಣಿಸಿದ್ದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ ’ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಜನರ ವೇದಿಕೆ’ ಸಂಯಮದಿಂದ ಇರುವಂತೆ ಜನರಿಗೆ ಮನವಿ ಮಾಡಿತು. ’ಅಸ್ಸಾಂ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಜನತಾ ವೇದಿಕೆ’ಯು ತನ್ನ ಹೇಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ “ಕೆಲವು ಸ್ಥಳೀಯ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಾಗೂ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಡವಾದ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ವಿ?ಯದಿಂದ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಬೇರೆಡೆಗೆ ಹೋಗಬಾರದು. ಏಕೆಂದರೆ ಇದರ ಮೇಲೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ನಿಗಾ ವಹಿಸಿದೆ” ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿತು.
ಮೊದಲ ಕರಡು
ಕಳೆದ ಡಿಸೆಂಬರ್ ಕೊನೆಯ ವೇಳೆಗೆ ಮೊದಲ ಕರಡನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದಾಗ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಗಲಾಟೆಯೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರ ಹೆಸರು ಇರಲಿಲ್ಲವೋ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರವಾದ ಆತಂಕ ಮೂಡಿದ್ದು ನಿಜ. ಒಂದು ಮನೆಯ ಕೆಲವರ ಹೆಸರು ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರದ್ದು ಬಾರದೆ ಗೊಂದಲವಾದದ್ದೂ ಇದೆ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಕೆಲಸದ ವಿಧಾನದ ಬಗ್ಗೆ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ನಡವಳಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಶಯ ಬಂದದ್ದಿದೆ. ಮುಂದಿನ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರುವ ಭರವಸೆಯಿಂದ ಜನ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಇಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಸಮಸ್ಯೆಯ ಮೂಲವೆಂದರೆ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕರ ಬಗೆಗೆ ಸರಿಯಾದ ದಾಖಲೀಕರಣ ಇಲ್ಲ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಬೇಕಾದ ದಾಖಲೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಜನನ ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರವನ್ನು ತರುವುದೇ ಕ?. ಮನೆಯವರ ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗೆಗಿನ ದಾಖಲೆ ಮೂಲಕ ಸಂಬಂಧ ಸ್ಥಾಪನೆಯೂ ಕ?ಕರವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿದೆ. ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಬಹಳ? ಜನ ದೇಶದ ಇತರ ಭಾಗಗಳಿಂದ ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ಬಂದವರು. ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮೂಲಸ್ಥಳದಿಂದ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದುದಕ್ಕೆ ಕೂಡಲೆ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ. ಡಿಸೆಂಬರ್ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಐದೂವರೆ ಲಕ್ಷ ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದುದರಲ್ಲಿ ಒಂದೂವರೆ ಲಕ್ಷದ್ದು ಮಾತ್ರ ಉತ್ತರ ಬಂದಿತ್ತೆಂದು ರಕ್ಷಣಾ ವಿ?ಯಗಳ ಸಂಶೋಧಕರಾದ ಡಾ| ಪುಷ್ಪಿತಾ ದಾಸ್ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ.
೪೦ ಲಕ್ಷ ಜನ ಪತ್ತೆ
ಜುಲೈ ೩೧ರಂದು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯ ಎರಡನೇ ಕರಡು ಪ್ರತಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಯಿತು. ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ರಾಜ್ಯದ ೩,೨೯,೯೧,೩೮೪ ಜನ ನಾಗರಿಕತ್ವದ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಟ್‌ಗೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು. ೨,೮೯,೮೩,೬೭೭ ಜನರ ಅರ್ಜಿಗಳು ಸ್ವೀಕೃತವಾದವು. ೪೦,೦೭,೭೦೭ ಜನರಿಗೆ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲಿ ೩೭,೫೯,೭೦೭ ಅರ್ಜಿಗಳು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ತಿರಸ್ಕೃತವಾಗಿದ್ದರೆ ೨,೪೮,೦೦೦ ಅರ್ಜಿಗಳನ್ನು ಅಮಾನತಿನಲ್ಲಿ ಇಡಲಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಕರಡು ಪ್ರತಿ ಮಾತ್ರ; ತಿದ್ದುಪಡಿ, ಸೇರ್ಪಡೆಗಳಿಗೆ ಇನ್ನು ಕೂಡ ದಾಖಲೆ ಸಹಿತ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಬಹುದು ಎಂದು ತಿಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸುಮಾರು ೧೦ ಲಕ್ಷ ಜನ ಅರ್ಜಿಯನ್ನೇ ಸಲ್ಲಿಸಿಲ್ಲ. ಅವರಲ್ಲಿ ಬಹಳ? ಮೂಲನಾಗರಿಕರಿದ್ದು, ಅವರನ್ನು ವಿದೇಶೀಯರೆಂದು ಘೋಷಿಸಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸೋನೋವಾಲ್ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಪ್ರಕಟಣೆಯು ರಾಜ್ಯದ ಪಾಲಿಗೆ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸಂದರ್ಭ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿದರು. ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್, ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಸುಮಾರು ೫೫ ಸಾವಿರ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ಅಭಿನಂದಿಸಿ ಅವರು, “ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯಿಂದಾಗಿ ಅಸ್ಸಾಂ ಜನತೆಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳ ರಕ್ಷಣೆ ಆಗಬಹುದು. ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಧನಾತ್ಮಕ ವಾತಾವರಣ ಬರಬಹುದು; ಮತ್ತು ಇದರಿಂದ ನೈಜ ಭಾರತೀಯ ನಾಗರಿಕರ ಆಶೋತ್ತರಗಳ ಸಾಕಾರ ಆಗಬಹುದು” ಎನ್ನುವ ಆಶಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಹಣ ಒದಗಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೆ ಕೇಂದ್ರ ಗೃಹಮಂತ್ರಿ ರಾಜನಾಥ್‌ಸಿಂಗ್ ಚರ್ಚೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು. ಕರಡು ಪ್ರತಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಆನಂತರ ಇಡೀ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಭೇದಭಾವ ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಒಗ್ಗಟ್ಟು, ಸಾಮರಸ್ಯ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿದೆ ಎಂದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯವರು ಅಂತಿಮ (ಪೂರ್ಣ) ಕರಡು ಪ್ರಕಟವಾದಾಗಲೂ ಇದು ಉಳಿದೀತೆಂದು ಭಾವಿಸುವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಮಮತಾ ವಿರೋಧ
ಆದರೆ ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳಿಂದ ಎಂದಿನಂತೆ ವಿರೋಧ ಬಂತು; ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಟೀಕೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಪಶ್ಚಿಮಬಂಗಾಳ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿ ಅವರಂತೂ ಉಗ್ರರೂಪವನ್ನೇ ತಾಳಿದರು. ಇದು ಬಂಗಾಳವಿರೋಧಿ (ಅಂದರೆ ಮುಸ್ಲಿಂವಿರೋಧಿ) ಎಂದು ಆಕೆ ಟೀಕಿಸಿದರು. ಪ.ಬಂಗಾಳ ವಿಧಾನಸಭೆಯಲ್ಲಿ ’ಇದು ಬಿಜೆಪಿಯ ವಿಭಜನಕಾರಿ ರಾಜಕೀಯ’ ಎನ್ನುವ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸಲಾಯಿತು. ಅಸ್ಸಾಮಿಗೆ ನಿಯೋಗವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ, ತನ್ನದು ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಪರವಾದ ನಿಲವು ಎಂದು ಆಕೆ ಬಿಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂಸಾಚಾರ, ರಕ್ತಪಾತ ಸಂಭವಿಸಬಹುದೆಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ ಆಕೆ ಅದು ನಡೆಯಬಹುದೆನ್ನುವ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೇನೋ! ಆದರೆ ಹಾಗೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಆಕೆಗೆ ಬೆಂಬಲ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. “ನಿಮ್ಮ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ; ಇಲ್ಲಿ ಮೂಗು ತೂರಿಸಲು ಬರಬೇಡಿ” ಎಂದು ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಜನತೆ ಬಹುತೇಕ ನೇರವಾಗಿಯೇ ಹೇಳಿದರು. ಇಡೀ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಸುಪ್ರಿಂಕೋರ್ಟ್ ಹೇಳಿದಂತೆ ನಡೆದ ಕಾರಣ ಹೆಚ್ಚಿನ ರಾಜಕೀಯ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಅನಿಸುತ್ತದೆ; ಮತ್ತು ತಿದ್ದುಪಡಿ, ಸೇರ್ಪಡೆಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಅವಕಾಶವಿದೆ ಎನ್ನುವ ಸಮಾಧಾನವೂ ಇದೆ. ಬಂಗಾಳಿ ಮಾತನಾಡುವ ಜನ ಭಾರತದಲ್ಲೇ ನಿರಾಶ್ರಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಬಗೆಗಿನ ಒಂದು ಟೀಕೆಯಾದರೆ, ರಾ?ದ ಭದ್ರತೆಗೆ ಇದು ಅವಶ್ಯ; ಇದು ಅಸ್ಸಾಮ್ ಜನತೆಯ ಹಕ್ಕು ಎಂಬುದು ಅದಕ್ಕಿರುವ ಸಮಾಧಾನ.
ಈ ೪೦ ಲಕ್ಷ ಜನರನ್ನು ಕೂಡ ಭಾರತೀಯ ನಾಗರಿಕರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದಾದರೆ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರೆನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಬರುತ್ತದೆ; ಹಾಗಾದರೆ ವಲಸೆಯ ಇತಿಹಾಸ, ಜನಗಣತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡ ವಲಸಿಗರ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಭಾರೀ ಏರಿಕೆಗಳೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳೆ? ಅಕ್ರಮ ವಲಸೆಯ ಮೂಲಕ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೆ ಇದೊಂದು ಕಹಿಗುಳಿಗೆ ಆಯಿತೆ? – ಎನ್ನುವ ಕೆಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮುಂದೆ ಬಂದಿವೆ.
ಹಲವು ಪ್ರಯೋಜನ
ಏನಿದ್ದರೂ ಪರಿಷ್ಕೃತ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಪ್ರಕಟಣೆ ಒಂದು ಧನಾತ್ಮಕ ಹೆಜ್ಜೆ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಅದರ ಅನೇಕ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ:
- ಅಂತಿಮ ಪಟ್ಟಿ ಬಂದಾಗ ಅಕ್ರಮ ವಲಸೆ ಎಷ್ಟು ನಡೆದಿದೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಕ್ರಮ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದವರೆ? ಎನ್ನುವ ಚರ್ಚೆ ಅಸ್ಸಾಮ್ ಚಳವಳಿಯ ಪ್ರಾರಂಭದ (೧೯೭೯) ದಿನಗಳಿಂದಲೇ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೂ ಇತ್ತು. ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರ ಸಂಖ್ಯೆ ಎಷ್ಟೆಂಬ ಊಹೆ, ವದಂತಿಗಳಿಗೆ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ತಡೆ ಹಾಕಿದೆ. ಚುನಾವಣಾ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗೂ ಇದರಿಂದ ತಡೆ ಬೀಳಲಿದೆ. ಮತದಾರರ ಧ್ರುವೀಕರಣ ಮಾಡಿ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗೆ ತಡೆಬಿದ್ದರೆ ಅದರಿಂದ ದೇಶಕ್ಕೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಲಾಭವಿದೆ.
- ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ದಿನಗಳಿಂದಲೇ ಅಕ್ರಮ ವಲಸೆಯು ಒಂದು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ವಿ?ಯವಾಗಿತ್ತು. ಕೇಂದ್ರ-ರಾಜ್ಯ (ಅಸ್ಸಾಂ) ನಾಯಕರ ನಡುವೆ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತಾ, ಇದು ’ಮರಳಿ ಮನೆಗೆ’ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದವು. ಕೆಲವು ಕೇಂದ್ರ ನಾಯಕರು ಇನ್ನ? ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಬಂಗ್ಲಾದೇಶದಿಂದ ಅಕ್ರಮವಲಸೆ ಆದದ್ದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಕೂಡ ಹಸಿಸುಳ್ಳು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರಿಂದ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಜನತೆಗೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ಪೂರ್ವಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಈಗಿನ ಬಂಗ್ಲಾಗಳಿಂದ ಅಕ್ರಮ ಪ್ರವೇಶವು ತಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಅದರಿಂದ ರಾಜ್ಯದ, ವಿಶೇ?ವಾಗಿ ಗಡಿಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಸ್ವರೂಪವೇ ಬದಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವ ರಾಜ್ಯದ ಜನರ ವಾದಕ್ಕೆ ಈಗ ಪುರಾವೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಇದುವರೆಗೆ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನ ಮತ್ತು ವಲಸಿಗರ ಮಧ್ಯೆ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತು ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಿಗಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಭಾರೀ ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಇನ್ನು ತಡೆ ಬೀಳಬಹುದು.
- ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಪ್ರಕಟಣೆಯಿಂದಾಗಿ ಇನ್ನು ಗಡಿಯಲ್ಲಿನ ಅಕ್ರಮ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ಪೂರ್ತಿ ತಡೆ ಬೀಳಬಹುದು. ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತ ದಾಖಲೆ ಇಲ್ಲದೆ ವಾಸಿಸಿದರೆ ಬಂಧನ, ಜೈಲು, ಗಡೀಪಾರು ಆಗುತ್ತದೆಂಬ ಭಯ ಈಗಾಗಲೇ ನುಸುಳುಕೋರರಲ್ಲಿ ಬಂದಿದೆ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ಬಂದವರಿಗೆ ಭಾರತ ಗುರುತು ಪತ್ರ, ನಾಗರಿಕ ಹಕ್ಕು, ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಇನ್ನು ಸುಲಭವಲ್ಲ.
- ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿರುವ ಬಂಗಾಳಿ ಮಾತನಾಡುವ ಜನರಿಗೆ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅಳುಕಿತ್ತು. ಈಗ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಸೇರಿದಾಗ ಧೈರ್ಯ, ನೆಮ್ಮದಿ ಬರುವಂತಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಅವರನ್ನು ಬಂಗ್ಲಾದೇಶೀಯರೆಂದು ಸಂಶಯದಿಂದ ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಅಂತಿಮಪಟ್ಟಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಬಳಿಕ ಮುಂದೇನು ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಕೆಲವು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತಿಮ ಪಟ್ಟಿ ಬರಬಹುದು. ಅಂತಿಮ ಕರಡಿನಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಇಲ್ಲದವರಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ವಿದೇಶೀಯರೆಂದು ಬಂಧಿಸಿ ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿಡಬಹುದು, ಗಡೀಪಾರು ಮಾಡಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಭಯವೇನೋ ಇದೆ. ಆದರೆ ನಿಜವೆಂದರೆ, ಅಂತಿಮ ಕರಡು ಪ್ರಕಟವಾಗಿದ್ದಾಗಲೂ ಯಾರು ಅಸ್ಸಾಮಿನವರು, ಯಾರು ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅ?ಕ್ಕೆ ತೀರ್ಮಾನ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾರನ್ನಾದರೂ ವಿದೇಶೀಯ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುವ ಅಧಿಕಾರ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ವಿದೇಶೀ ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್‌ಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ವಿದೇಶೀಯರ (ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್) ಆದೇಶ – ೧೯೬೪ರಂತೆ ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅಂತಿಮ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಇಲ್ಲದವರಿಗೆ, ನೂರಕ್ಕೆ ಮಿಕ್ಕಿ ಇರುವ ಈ ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್‌ಗಳಿಗೆ ಮೇಲ್ಮನವಿ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಆ ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ವಿದೇಶೀಯ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದ ಬಳಿಕವೇ ಬಂಧಿಸುವ, ಗಡಿಪಾರು ಮಾಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬರುವಂಥದ್ದು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ತುಂಬ ಕಾಲ ಬೇಕು. ಲಕ್ಷಾಂತರ ಪ್ರಕರಣಗಳಿರುವ ಕಾರಣ ವ?ಗಟ್ಟಲೆ ಹಿಡಿಯಬಹುದು. ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್‌ಗಳು ತುಂಬ ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಜನರನ್ನು ವಿದೇಶೀಯರೆಂದು ಘೋಷಿಸಿದರೆ ಅದು ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನಿಜವಾದ ಸವಾಲಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಈಗ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ನೀತಿ ಇಲ್ಲ.
ಮುಂದೇನು?
ಅಂತಿಮವಾಗಿ ವಿದೇಶೀಯರೆಂದು ತೀರ್ಮಾನವಾದವರನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಕೆಲವು ಮಾರ್ಗಗಳಿದ್ದು ಸರ್ಕಾರ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಪರಿಶೀಲಿಸಬಹುದು. ಅವುಗಳ ಜಾರಿ ಅಸಾಧ್ಯವಲ್ಲವಾದರೂ ಕ?ವಂತೂ ಇದೆ. ಕೆಲವು ಸಂಭಾವ್ಯ ಮಾರ್ಗಗಳು ಹೀಗಿವೆ:
- ಬಂಗ್ಲಾದೇಶಕ್ಕೆ ಗಡೀಪಾರು ಮಾಡುವುದು ಮೊದಲಿಗೆ ಕಾಣುವ ಮಾರ್ಗವಾದರೂ ಅನು?ನ ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಂಗ್ಲಾದೇಶ ಇದುವರೆಗೆ ತನ್ನ ನಾಗರಿಕರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡದ್ದೇ ಇಲ್ಲ; ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇವರನ್ನು ವಾಪಸು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ದೂರದ ಮಾತು. ಭಾರತ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದರೆ ಸಂಬಂಧ ಹಾಳಾಗುವ ಕಾರಣ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಈ ವಿಧಾನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಔಪಚಾರಿಕ ಒಪ್ಪಂದ ಇಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ ಇವರನ್ನು ಆಚೆಗೆ ತಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಮಸ್ಯೆ ಇನ್ನೂ ಜಟಿಲವಾಗಿದೆ; ಕಾರಣ ವಿದೇಶೀಯರ ಟ್ರಿಬ್ಯುನಲ್‌ಗಳು ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರೆಂದು ಘೋಷಿಸಿದ ಕೆಲವರು (ಬಂಧನ ತಪ್ಪಿಸಲು) ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ನುಸುಳಿದ್ದಾರೆ; ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಮೃತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
- ಎರಡನೇ ಮಾರ್ಗವೆಂದರೆ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರನ್ನು ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಇರಲು ಬಿಡುವುದು. ಆದರೆ ಮತದಾನ ಸೇರಿದಂತೆ ಅವರ ಎಲ್ಲ ನಾಗರಿಕ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ರದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು. ಅವರಿಗೆ ಬದಲಾಯಿಸುವ ವರ್ಕ್ ಪರ್ಮಿಟ್‌ಗಳನ್ನು ನೀಡಬಹುದು; ಅವರು ’ಅತಿಥಿ ಕಾರ್ಮಿಕ’ರೆಂಬ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ದೇಶದ ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದು. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ರಾಜ್ಯಗಳು ಆ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಸರಿಯಾದ ಮಾಹಿತಿ (ಡಾಟಾ ಬೇಸ್) ಇಟ್ಟು, ಅವರ ಮೇಲೆ ನಿಗಾ ಇಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಅವರು ನಾಪತ್ತೆಯಾಗಿ ಹೊಸ ಸಮಸ್ಯೆ ಉದ್ಭವಿಸಬಹುದು. ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಜನರಿಗೆ ವರ್ಕ್ ಪರ್ಮಿಟ್ ನೀಡಿ ಅವರನ್ನು ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಒಂದು ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೃಹತ್ ಮಾನವೀಯ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟೇ ಸರಿ.
- ಇನ್ನೊಂದು ವಿಧಾನವೆಂದರೆ, ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರಿಗೆ ಕ್ಷಮೆ ನೀಡಿ ಅವರನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯರಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿ ಭಾರತದ ನಾಗರಿಕತ್ವವನ್ನು ನೀಡುವುದು. ಇದನ್ನು ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಜನತೆ ಒಪ್ಪಲಾರದು. ಏಕೆಂದರೆ ಅಸ್ಸಾಮೀಯರು ಈಗಾಗಲೇ ಸಾಕ? ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಬಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಉದಯದವರೆಗೆ (೧೯೭೧) ಬಂದವರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಸಣ್ಣ ತ್ಯಾಗವಲ್ಲ; ಆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸ್ಥಳೀಯರ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಈಗಾಗಲೇ ಭಂಗ ಬಂದಿದೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ೨೦೧೬ರ ನಾಗರಿಕತ್ವ ತಿದ್ದುಪಡಿ ವಿರುದ್ಧ ಈಗಾಗಲೇ ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವೆಡೆ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಮತೀಯ ಕಿರುಕುಳದ ಕಾರಣದಿಂದ ದೇಶ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದವರಿಗೆ (ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಹೊರತು) ನಾಗರಿಕತ್ವ ನೀಡುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಆ ತಿದ್ದುಪಡಿಯನ್ನು ತರಲಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ತಂದದ್ದಾದರೂ ಕೂಡ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಟೀಕಾಕಾರರಿಗೆ ಅದೊಂದು ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಜಂಟಿ ಸಂಸದೀಯ ಸಮಿತಿ ಅದನ್ನೀಗ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮೂಲ ನಾಗರಿಕರು ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇತರ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲೂ ಅದಕ್ಕೆ ವಿರೋಧ ಬಂದಿದೆ. ದಿ. ೨೪-೩-೧೯೭೧ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಬಂದ ಬಂಗ್ಲಾ ವಲಸಿಗರಿಗೆ ನಾಗರಿಕತ್ವ ನೀಡಿದುದುರ ವಿರುದ್ಧ ಒಂದು ಪ್ರಕರಣ ಈಗಾಗಲೇ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿನಲ್ಲಿದೆ.
- ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡುವಾಗ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರ ಸ್ವೀಕಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಸಮ್ಮತವಾಗುವ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕಲು ಬಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸುವುದೇ ಉತ್ತಮ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಅಂತಿಮ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದವರು ತಮ್ಮ ನಾಗರಿಕರು ಹೌದೇ ಎನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ಬಂಗ್ಲಾ ಪರಿಶೀಲನೆ ನಡೆಸಬೇಕು. ಆನಂತರ ಅವರನ್ನು ವಾಪಸು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಬಹುದು. ಅಂತಹ ವ್ಯವಹಾರವು ಸಾಧ್ಯ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಂಗ್ಲಾದೇಶ ಈ ವ? ಪರಿಶೀಲನೆ ನಡೆಸಿದ ಬಳಿಕ ೮೫ ಜನರನ್ನು ವಾಪಸು ಪಡೆದಿತ್ತು; ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನ ಎನ್ನುವಾಗ ಅದರ ನಿಲವು ಏನಿರುತ್ತದೋ!
ನಿರಂತರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ
ಇನ್ನೊಂದು ಮಹತ್ತ್ವದ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಇದು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿಯುವ ಕೆಲಸವಲ್ಲ; ಒಂದು ನಿರಂತರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಆಗಬೇಕು. ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸಿರುವುದು ಒಂದು ಆಶಾದಾಯಕ ಅಂಶ. ಅಸ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುವಾಗ ಈಶಾನ್ಯದ ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಬಂಧವಾಗಿ ಏನೂ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೂ ಸಮಸ್ಯೆ ತೀವ್ರವಾಗಿಯೇ ಇದೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಆತಂಕವನ್ನು ಕೂಡ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ದೂರ ಮಾಡಬೇಕು; ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್, ಮೇಘಾಲಯ ಮತ್ತು ಮಣಿಪುರಗಳಲ್ಲೂ ಬಂಗ್ಲಾಮೂಲದ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರಿದ್ದಾರೆ. ಈಶಾನ್ಯದ ರಾಜ್ಯಗಳು ಬಂಗ್ಲಾ ಜೊತೆಗೆ ೧೫೯೬ ಕಿ.ಮೀ. ಉದ್ದದ ಗಡಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ.
ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಬಗೆಗಿನ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿ ಅವರ ಉದ್ರೇಕಕಾರಿ ಭಾ?ಣವನ್ನು ಟೀಕಿಸಿದ ಅಸ್ಸಾಂ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಜನತಾ ವೇದಿಕೆ, ’೧೯೫೧ನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಅನ್ವಯವಾಗುವಂತಹ ಸಮಗ್ರ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿಯನ್ನು ತಯಾರಿಸಬೇಕು’ ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದೆ. ಬಂಗ್ಲಾದವರು ಭಾರತದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬಿರುವ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದೊಂದು ಅಗತ್ಯ ಕಾರ್ಯ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದೇ ವೇಳೆ ನೀಡಿದ ಒಂದು ಹೇಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ವಕ್ತಾರ ರಾಂಮಾಧವ್ ಅವರು, “ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿರುವ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರನ್ನು ಹೊರಹಾಕುತ್ತೇವೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಎನ್‌ಆರ್‌ಸಿ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ದೇಶದ ಕಾನೂನು-ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಿಯಮಗಳು ಸಾಕು. ಕೇಂದ್ರ ಗೃಹಇಲಾಖೆ ಆ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವ ದೇಶವೂ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈಚೆಗೆ ಏಳು ಜನ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾಗಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹಾಕುವಾಗ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ತಡೆಯಲು ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದಿಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹ.
