‘ಹೊಸ ಹಸಿರುಕ್ರಾಂತಿ’ಯ ಕತ್ತುಹಿಸುಕುವ ಹುನ್ನಾರ

ಭಾರತದಂತಹ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ದ್ವಂದ್ವದಾಟಗಳಿಗೆ ಕೊನೆಮೊದಲಿಲ್ಲ.  ಹಳೆಯದರಿಂದ ಪಾಠಕಲಿಯುವ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಯ ಬಗೆಗೆ ತಿರಸ್ಕಾರವಿದ್ದರೂ, ಹೊಸ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೂ ಸಿದ್ಧರಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ತ್ರಿಶಂಕುಮನಃಸ್ಥಿತಿಯಿಂದಾಗಿಯೇ 1991ರ ನಂತರ ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದ ರೈತಪರ ಕೃಷಿಕಾಯಿದೆಗೆ ವಿಘ್ನವೊಡ್ಡುವ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಹುರುಪು ಬಂದಿದೆ! ಮೊದಮೊದಲು ತೆರೆಮರೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಈ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಈಗ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬಂದಿವೆ.  ಹೊಸ ಹಸಿರುಕ್ರಾಂತಿಯ ಆಸೆಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿಗಳು ನಿರಂತರ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗಿದ್ದು ಅದರ ಗುರಿ ಆಡಳಿತದ ವಿರುದ್ಧ ಎನ್ನುವುದು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ  ನಿಚ್ಚಳವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಂದು ಜನಜನಿತ ಗಾದೆಮಾತಿದೆ. “ಯಾರು ರಾಜ್ಯ ಆಳಿದರೇನು, ಬಡವ ರಾಗಿ ಬೀಸೋದು ತಪ್ಪೀತೇನು?”  ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾನಂತರದಲ್ಲಿ ಬರಿಯ ಬಡತನವನ್ನೇ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವ ರೈತನಿಗೆ ಒಂದೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯ, ಸರಕಾರ ತರುವ ಸುಧಾರಣೆಗಳು ಶ್ರೀಮಂತರನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬಡವನನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಕುಸಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು. ಈ ಹಿಂದಿನ ಆಡಳಿತಗಳಿಂದ ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಜನರಲ್ಲಿ ಬೇರೂರಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಂಥ ನಂಬಿಕೆಗಳು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದಲೇ ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಹಾದಿತಪ್ಪಿಸುವ ಕೆಲಸ ಸುಲಭವಾಗಿರುವುದು.  ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಹರಡುವುದು, ಅಮಾಯಕರಲ್ಲಿ ಗಂಡಾಂತರಗಳ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವುದು, ಕುಟಿಲ ರಾಜಕೀಯ ನೀತಿಗಳು.  ರಾಜಕೀಯ ಪಗಡೆಯಾಟ ಆಡುವವರಲ್ಲಿ ರೈತಪರ ಕಾಳಜಿಗಳು ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ದೇಶದ ‘ಕೃಷಿ ಬೆಲೆ ಭರವಸೆ ಒಪ್ಪಂದ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಸೇವೆಗಳ ಕಾಯಿದೆ-2020’ (ಸಬಲೀಕರಣ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ) ಲೋಕಸಭೆ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನುಮೋದನೆಗೊಂಡು (ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2020) ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಿಂದ ಅಂಕಿತಗೊಂಡು ಜಾರಿಯಾಯ್ತು.

ಇದರಲ್ಲಿ ಮೂರು ಭಾಗಗಳಿವೆ: 

1. ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ವ್ಯಾಪಾರ ವಾಣಿಜ್ಯ (ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು  ಸೌಲಭ್ಯ).

2. ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದನೆ ಬೆಲೆ ಭರವಸೆ (ಸಬಲೀಕರಣ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ).

3. ಕೃಷಿ ಸೇವೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಗತ್ಯ ಸರಕು ನೀತಿಗಳು (ತಿದ್ದುಪಡಿ) ಕಾನೂನು.

ಕಾಯಿದೆಯ ಉದ್ದೇಶಗಳು

1. ಪರಿಸರಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಕೊಡುಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ರೈತರಿಗೆ ಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ.

2. ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಅಂತರರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ರೈತನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ವಿಸ್ತರಣೆ.

3. ಅಗತ್ಯ ಬೆಳೆಗಳಾದ ಸಿರಿಧಾನ್ಯ, ದ್ವಿದಳ ಧಾನ್ಯ, ಎಣ್ಣೆ ಬೀಜಗಳು, ಈರುಳ್ಳಿ, ಆಲೂಗಡ್ಡೆಗಳನ್ನು ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣದಿಂದ ಹೊರಗಿರಿಸುವುದು.

4. ಖಾಸಗಿ ಮತ್ತು ನೇರ ವಿದೇಶೀ ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಿಕೆದಾರರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುವುದು ಮತ್ತು ದಲ್ಲಾಳಿ ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಂದ ಇದುವರೆಗೂ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಶೋಷಣೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುವುದು.

ಈ ಕಾಯಿದೆ ಏಕಾಏಕಿ ತಂದು ಹೇರಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವ ವಾದವೂ ಸುಳ್ಳು. 2006ರಲ್ಲಿ ಪಿ. ಸಾಯಿನಾಥ್ ಸಮಿತಿ ಮಾಡಿದ ಶಿಫಾರಸುಗಳು/ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳ ಸೂಚನೆಗಳು ಹೊಸ ಕಾಯಿದೆಯಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸಲಾಗಿದೆ. (ದುರದೃಷ್ಟವೆಂದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪಿ. ಸಾಯಿನಾಥರೇ ಈ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು.)

ಚಳವಳಿಗೆ ಕಾರಣಗಳು

ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೆ ಅನೇಕ ಕಠಿಣ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ನೋಟು ಅಮಾನ್ಯೀಕರಣದಂಥ ನಿರ್ಧಾರಗಳೂ ಕೂಡ ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ, ಕಪ್ಪುಹಣದ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಸಹಕಾರಿಯಾದವು ಎಂದು ಜನರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಿದೆ.  ಹಾಗೆಯೇ, ಕಾಶ್ಮೀರಸಮಸ್ಯೆ, ತ್ರಿವಳಿ ತಲಾಖ್, ರಾಮಜನ್ಮಭೂಮಿ ವಿವಾದಗಳು ಯಾವುದೇ ವಿರೋಧಗಳಿಲ್ಲದೆ ಬಗೆಹರಿದಿವೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾನಂತರದಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಡಲೆಯಂತಿದ್ದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಅಚ್ಚರಿಮೂಡಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಗೆಹರಿದಿವೆ. ಹೀಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಬಲಿಷ್ಠವಾಗುವುದನ್ನು ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳಾಗಲಿ, ತಥಾಕಥಿತ ವಿಚಾರವಾದಿಗಳಿಗಾಗಲಿ ಸಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಅಬಾಧಿತವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಅವರಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರಲಾದೀತೆ? ಇದಕ್ಕೆ ತಡೆಹಾಕುವ ಉಪಾಯಗಳನ್ನು ಅವರು ಹುಡುಕುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ, ಹೊಸ ಹೊಸ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಈಗ ಗುಟ್ಟಲ್ಲ.

ದುರದೃಷ್ಟವೆಂದರೆ ರಾಜಕೀಯ ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಜನರ ಆದ್ಯತೆಗಳಿಗಿಂತ ತಮ್ಮ ಉಳಿವಿನ ಬಗೆಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದೇ ಆಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಬಲಿಗೂ ಅವರು ಸಿದ್ಧ! ಹಾಗಾಗಿ ಜೂನ್  2020ರಲ್ಲಿ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬಂದ ಹೊಸ ಕೃಷಿಕಾಯಿದೆಯ ಬಗೆಗೆ ಅವರು ತೆರೆಮರೆಯಲ್ಲಿ ವಿರೋಧದ ಅಲೆಯೆಬ್ಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯಿದೆ ಅನುಮೋದನೆಗೊಂಡ ತರುವಾಯ, ‘ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳೊಡನೆ ಕಾಯಿದೆಯ ಬಗೆಗೆ ಸಮಾಲೋಚನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ’ ಎನ್ನುವ ತಗಾದೆ ತೆಗೆದರು. ಈ ಕಾರಣವನ್ನೇ ಆಯುಧವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡರು. ಎರಡನೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಸಂಘಟಿತ ರೈತರ ಪರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದರು. ಅನೇಕ ರೈತಸಂಘಗಳ ಮುಖಂಡರೊಡನೆ ಸರ್ಕಾರ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಿ ಕೃಷಿ ಕಾಯಿದೆ ತರಬೇಕಿತ್ತು ಎನ್ನುವ ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಕೊಡತೊಡಗಿದರು. ಹೊಸ ಕಾಯಿದೆಯಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೂ ಇದ್ದ ಕನಿಷ್ಠ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ (ಎಂಎಸ್‍ಪಿ) ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹರಡತೊಡಗಿದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಈ ಹೊಸ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಕಾರ್ಪೊರೇಟರುಗಳಿಗೆ, ವಿದೇಶೀ ನೇರಹೂಡಿಕೆದಾರರಿಗೆ (ಎಫ್‍ಡಿಐ) ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭಗಳಾಗುತ್ತವೆಂದು ರೈತಮುಖಂಡರ ದಾರಿತಪ್ಪಿಸಿದರು.  ಇದರ ಫಲವೇ ರೈತಚಳವಳಿಯ ಬಿಸಿ. ಈ ಚಳವಳಿಯ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ಇದೊಂದು ನಕಲಿ ರೈತ ಚಳವಳಿ ಎಂದು ಅನ್ನಿಸದಿರದು. 

72ನೇ ಗಣರಾಜ್ಯದಿನದಂದು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ರೈತರ ಟ್ರ್ಯಾಕ್ಟರ್ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಹಿಂಸಾಚಾರ, ಕೆಂಪುಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ ಖಲಿಸ್ತಾನದ ಪರವೆನ್ನಿಸುವ ಬಾವುಟದ ಹಾರಾಟ, ಧರ್ಮ ಧ್ವಜ ಹಾರಿಸುವ ಉದ್ಧಟತನ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜಕ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಅಪಮಾನಗಳು ಶಾಂತಿಪರ ರೈತರಿಂದ ಆಗಿದ್ದೆಂದು ಯಾವ ಭಾರತೀಯನೂ ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ರೈತಚಳವಳಿಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ವಿದೇಶಗಳಿಂದ ಹರಿದುಬರುತ್ತಿರುವ ಹಣ ಮತ್ತು ವಿದೇಶೀಯರ ಅನಗತ್ಯ ಮೂಗುತೂರಿಸುವಿಕೆ –  ಭಾರತೀಯ ನಾಗರಿಕರೆಲ್ಲರೂ ಸಂಶಯಗ್ರಸ್ತರಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪತ್ರಕರ್ತ ಗುರುಚರಣ್ ದಾಸ್ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: “ಈಗ ಪಂಜಾಬ್ ರೈತರಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಚಳವಳಿ ಒಂದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪಂದ್ಯದಂತೆ ಇದೆ. ಪಂಜಾಬ್ ರೈತರಿಂದ ಟಿ-20 ಆಟ  ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕೇಂದ್ರ ಐದು ದಿನಗಳ ಟೆಸ್ಟ್ ಪಂದ್ಯ ಆಡುತ್ತಿದೆ. ಚಳವಳಿಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಪಿತೂರಿ ಸೇರಿರುವುದರಿಂದ ಪಂದ್ಯ ದೀರ್ಘಾವಧಿ ನಡೆಯದೆ 20 ಓವರುಗಳಲ್ಲಿ ಪಂದ್ಯ ಮುಗಿಯಲಿದೆ. ಸರ್ಕಾರ ರೈತರ ಆರ್ಥಿಕ ಸದೃಢತೆಗಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಅದು ಟೆಸ್ಟ್ ಪಂದ್ಯ ಆಡುತ್ತಿದೆ.”  ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಸಂದೇಹ, ಭಯ, ಆತಂಕಗಳನ್ನು ರೈತಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿ ‘ಹೊಸ ಹಸಿರು ಕ್ರಾಂತಿ’ ಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲದಿರೋಣ ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಮನವಿಯಾಗಿದೆ.

ಉದ್ಭವಿಸುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು

1. ಪಂಜಾಬ್ ರಾಜ್ಯ ಉಳಿದ ರಾಜ್ಯಗಳಂತೆ ಏಕಿಲ್ಲ?

2. ಪಂಜಾಬಿನ ಕೆಲವು ರೈತರಿಂದ ಆರಂಭಗೊಂಡ ಚಳವಳಿಯ ಹಿಂದೆ ಇರುವವರು ಯಾರು?

3. ಎಪಿಎಂಸಿಯ ಕಮಿಷನ್ ಏಜೆಂಟರುಗಳೆ?

4. ನಗರ ನಕ್ಸಲರೆ?

5. ಖಲಿಸ್ತಾನದ ಗುಪ್ತ ಬೆಂಬಲಿಗರೆ?

6. ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಶತಾಯ ಗತಾಯ ಹಿಡಿಯುವ ಉದ್ದೇಶ ಹೊಂದಿರುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವೆ?

7. ಎಡಪಂಥೀಯ ಗುಂಪಿನವರೆ?

ದೇಶದ ಉಳಿದ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಚಳವಳಿಯ ಉತ್ಸಾಹ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಪಂಜಾಬಿನ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ಭೂತಗನ್ನಡಿಯಿಟ್ಟು ತೋರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಿರಂತರ ಸಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ ನಿರಂತರ ಸುಳ್ಳುಗಳಿಂದ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿರುವ ಪಂಜಾಬ್, ದೇಶದಲ್ಲೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಭತ್ತ ಮತ್ತು ಗೋಧಿ ಬೆಳೆಯುವ ರಾಜ್ಯವಾಗಿದೆ. ರೈತರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ತಳಮಳವಾಗಿದ್ದು ಪಂಜಾಬಿನ ಎಪಿಎಂಸಿಯಲ್ಲಿಯ ಲಾಭಬಡುಕ ಮಧ್ಯವರ್ತಿ ವರ್ತಕರುಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಅತಿಹೆಚ್ಚು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿರುವ ದಲ್ಲಾಳಿಗಳು/ಉಪದಲ್ಲಾಳಿಗಳಿಗೆ. ಎಪಿಎಂಸಿ ರದ್ದಾದರೆ 1971ರಿಂದ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಗೆ ಭಾರೀ ಹೊಡೆತಬೀಳುವ ಭಯ ಅವರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ.

ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ಪರವಾನಗಿ ಇರುವ ಎಪಿಎಂಸಿ ಮಧ್ಯವರ್ತಿ ವರ್ತಕರು ಸುಮಾರು ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರವಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳು ಸುಮಾರು ಮೂರು ಲಕ್ಷ ಉಪದಲ್ಲಾಳಿಗಳನ್ನು (ಸಬ್-ಏಜೆಂಟರುಗಳು) ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ಪಂಜಾಬಿನ ಪ್ರತಿ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂರಕ್ಕು ಹೆಚ್ಚು ದಲ್ಲಾಳಿಗಳು ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದು, ಪಡಿತರ ಪದ್ಧತಿ ನಿಂತರೆ ಅವರ ಇದುವರೆಗಿನ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ಸಂಚಕಾರ ಬರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ. ಈ ಭಯ ಅವರನ್ನು ಅಸಂಘಟಿತ ರೈತರನ್ನು ದಾರಿತಪ್ಪಿಸಿ ಚಳವಳಿಯ ಕಡೆಗೆ ಗಮನಹರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸಿದೆ. ಆದರೂ ಅಲ್ಲಿಯ ರೈತರಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಬರದಿದ್ದಾಗ ಹಣಬಲದಿಂದ ಕೆಲವು ಸಂಘಟನೆಗಳೂ ಮತ್ತು ಖಲಿಸ್ತಾನದ ಗುಪ್ತ ಬೆಂಬಲಿಗರೂ ರೈತಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯ ಬೀದಿಗಿಳಿದರು.

ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯಕಾರಣ ಕೃಷಿಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಸಮಿತಿಯ (ಎಪಿಎಂಸಿ) ಮಧ್ಯವರ್ತಿ/ದಲ್ಲಾಳಿಗಳಿಗೆ ತಪ್ಪಿಹೋಗಬಹುದಾದ ಕಮಿಷನ್. ಒಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಈ ಕಮಿಷನ್‍ಮೊತ್ತ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಂದುಸಾವಿರದ ಐದುನೂರು ಕೋಟಿಯಷ್ಟು!

ಚರಿತ್ರೆಯೆಡೆಗೆ ಗಮನ

ದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲದಷ್ಟು ಮಧ್ಯವರ್ತಿ/ದಲ್ಲಾಳಿಗಳು ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿಯೇ ಏಕೆ? – ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮಗೆ ಎದುರಾಗುತ್ತದಲ್ಲವೆ? ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿದೆ. ಈ ಬಗೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಚರಿತ್ರೆಯತ್ತ ಗಮನಿಸೋಣ.

1965ರಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಆಹಾರಕೊರತೆಯ ಬಿಸಿ ತಟ್ಟತೊಡಗಿತ್ತು. 1970ನೇ ವರ್ಷವಂತೂ ದೇಶ ಆಹಾರಕೊರತೆಯನ್ನು ಭಾರೀ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಎದುರಿಸಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದ ಹಸಿರು ಕ್ರಾಂತಿಯ ಜನಕನೆಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದ ಕೃಷಿತಜ್ಞ ನಾರ್ಮನ್ ಬೋರ್ಲಾಗ್ ಹೆಚ್ಚು ಆಹಾರ ಬೆಳೆಯುವ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟನು. ಅವನ ಸಲಹೆಗಳ ಆವಿಷ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಆಗಿನ ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರ ಪಂಜಾಬನ್ನು ಆರಿಸಿತು. ಬೋರ್ಲಾಗ್ ಮಾಡಿದ ಆವಿಷ್ಕಾರವೇನೆಂದರೆ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಗೋಧಿತಳಿಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಕೃಷಿಮಾಡುವುದು. ಅದು ಹಿಂದಿನ ಕೃಷಿಯ ಇಳುವರಿಗಿಂತ ಹತ್ತುಪಟ್ಟು ಇಳುವರಿ ಕೊಡತೊಡಗಿತು. ಆ ಹೆಚ್ಚು ಇಳುವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಮೂರುಪಟ್ಟು ಗೊಬ್ಬರ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ಇಂಥ

ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಕ ಬದಲಾವಣೆ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಾಗಿ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಗೋಧಿ ಪಡಿತರಕ್ಕಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹವಾಗಿ ದೇಶದ ಉಳಿದ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಸರಬರಾಜಾಗತೊಡಗಿತು. ಆಗಿನ ದಿನಗಳ ಆಹಾರಕೊರತೆ ಸಮಸ್ಯೆ ನೀಗಿಸಲು ಅದು ಸಹಕಾರಿ ಎನಿಸಿತು.

ಆಹಾರಧಾನ್ಯಗಳ ಅಂದಿನ ಅಗತ್ಯತೆಗಳಿಂದ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದು ‘ಅಗತ್ಯ ಆಹಾರವಸ್ತು ಮಸೂದೆ’ ಮತ್ತು ‘ಕೋಟಾ ರಾಜ್’. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕನಿಷ್ಠ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ (ಎಂಎಸ್‍ಪಿ) ಪದ್ಧತಿಯೂ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಇದರಿಂದ  ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳು, ದಲ್ಲಾಳಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದರು. ಇದು ಸರ್ಕಾರೀ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ, ಅಧಿಕಾರಶಾಹಿಗಳ ಮೇಲಾಟಕ್ಕೂ ಇಂಬುಗೊಡತೊಡಗಿ, ಸಂಗ್ರಹವಾಗುವ ಆಹಾರವಸ್ತುಗಳು ದೋಷಪೂರಿತವಾಗತೊಡಗಿದವು. ಒಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಪ್ರಕಾರ ಶೇಕಡಾ 40ರಷ್ಟು ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಆಹಾರಧಾನ್ಯ ಕಳಪೆ ಗುಣಮಟ್ಟದಾಗಿದ್ದು, ಸೇವಿಸಲು ಅಯೋಗ್ಯವೆನಿಸಿ ಇಲಿಗಳಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಎಂಎಸ್‍ಪಿಯಿಂದಾಗಿ ಕೃಷಿಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವ್ಯವಹಾರಗಳು ನಡೆಯತೊಡಗಿದವು. ಈ ಬಗೆಗೆ ರೈತರ ದೂರುಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿವೆ:

1. ಲಂಚಕೊಡುವುದರಿಂದ ಆಹಾರಧಾನ್ಯಗಳ ವರ್ಗೀಕರಣದಲ್ಲಿ ಮೋಸ ಮಾಡಬಹುದು. ‘ಸಿ’ ಶ್ರೇಣಿಯ ಆಹಾರಧಾನ್ಯವನ್ನು ‘ಬಿ’ ಎಂದೂ, ‘ಬಿ’ ಶ್ರೇಣಿಯದನ್ನು ‘ಎ’ ಎಂದೂ ನಮೂದಿಸಬಹುದು.

2. ಕಳಪೆ ಧಾನ್ಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆ ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ.

3.  ಬೆಲೆನಿಗದಿಯಲ್ಲಿ ತಾರತಮ್ಯ ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ತೂಕದಲ್ಲಿ ಮೋಸ ಮಾಡಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಈ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಕೃಷಿಕರಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಬೆಳೆ/ಪ್ರೋಟೀನ್‍ಯುಕ್ತ ಬೆಳೆ ತೆಗೆಯುವುದರ ಬಗೆಗೆ ನಿರಾಸಕ್ತಿ ಮೂಡಿದೆ. ಎಂಎಸ್‍ಪಿ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಬೆಂಬಲಬೆಲೆ ನಿಗದಿತವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿರುವುದೇ ಇದರ ಮೂಲ ಕಾರಣ.

ವಿರೋಧಪಕ್ಷಗಳ ಬೇಡಿಕೆ

ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಪಕ್ಷಗಳು ಕೆಲವು ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದವು: ಕನಿಷ್ಠ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯನ್ನು (ಎಂಎಸ್‍ಪಿ) ರದ್ದು ಮಾಡಬಾರದು; ಎಂಎಸ್‍ಪಿಯನ್ನು ಕಾನೂನಾತ್ಮಕವಾಗಿಸಬೇಕು; ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಂಎಸ್‍ಪಿಗಿಂತ ಕಡಮೆ ದರದಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಖರೀದಿಸಿದರೆ ಅದು ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ ಅಪರಾಧವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು.

ಈ ರೀತಿಯ ಕಾನೂನಿನಿಂದ ಕೃಷಿಕನಿಗೆ ನಷ್ಟವೇ ಹೊರತು ಲಾಭವಾಗದು. ಏಕೆಂದರೆ, ಎಂಎಸ್‍ಪಿ ಕಾನೂನಿನ ತೊಡಕಿನಿಂದ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಳ್ಳುವವರು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯರಾಗಬಹುದು ಮತ್ತು ಇದರ ಪರಿಣಾಮ ಕೃಷಿಕನ ಮೇಲೆಯೇ. ಸರ್ಕಾರವೂ ಕೂಡ ಎಲ್ಲ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಲು ಶಕ್ಯವಾಗದೆ, ಕೃಷಿಕನಿಗೆ ಹೊಸ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ತರಬಹುದು.

ಕೃಷಿ-ಆರ್ಥಿಕತಜ್ಞರಾದ ಅಶೋಕ್ ಗುಲಾಟಿ ಕೇಂದ್ರದ ಹೊಸ ಕೃಷಿನೀತಿಯ ಉತ್ತಮಾಂಶಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ: “ಹೊಸ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ರೈತರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಮಾರಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಿಕ್ಕಿದಂತಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಬೆಲೆ ಬರಲಿದ್ದು, ಖರೀದಿದಾರರಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹಣೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೂ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಬೆಲೆಯ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಬೆಲೆಕುಸಿತದ ಅಪಾಯವನ್ನೂ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ.” 

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯ ಮೇಲಿನ ತೆರಿಗೆ ಶೇಕಡಾ 14ರಷ್ಟಿದ್ದು, ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ನಿರ್ಬಂಧಿತ ಕೃಷಿ ಕಾಯಿದೆ ಕಟ್ಟಳೆಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ನೀತಿಗಳು, ರಫ್ತು ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಆಹಾರ ಸಂಗ್ರಹಣಾ ಮಿತಿ.  ಈ ಕಾನೂನಿನ ಮಿತಿಗಳಿಂದ ಕೃಷಿಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಹೊರಬರಬೇಕೆನ್ನುವುದು ದೇಶ ಕಂಡ ಪ್ರಮುಖ ರೈತಮುಖಂಡ ದಿವಂಗತ ಶರದ್ ಜೋಷಿಯವರ ದೊಡ್ಡ ಬೇಡಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು. 

ಈಗ ಜಾರಿಯಾಗಿರುವ ಹೊಸ ಕೃಷಿಕಾಯಿದೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಎಲ್ಲ ಅಂಶಗಳಿದ್ದರೂ ಅನಗತ್ಯ ಕಳವಳ, ಸಂಶಯಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವವರ ತಂಡ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗಿರುವುದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ.

ಹೊಸ ಕೃಷಿಕಾಯಿದೆಯ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು

1. ಕೃಷಿಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಸಮಿತಿಯ (ಎಪಿಎಂಸಿ) ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯತೆ ಕೊನೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

2. ಲಾಭದಾಯಕವಾಗಿರುವ ಹೊರಗಿನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯತ್ತ ರೈತ ಗಮನ ಹರಿಸಬಹುದು.

3. ಹೊಸ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಸಾರಯುಕ್ತ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯಲು ರೈತ ಆಸ್ಥೆವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.

4. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷವೂ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಭತ್ತ, ಗೋಧಿಯ ಬೆಳೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದ್ದು, ಈ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಬೆಳೆಗಳು ನಿಯಂತ್ರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.

5. ಭತ್ತದ ಬೆಳೆ ಅತಿಹೆಚ್ಚಿನ ನೀರು ಹೀರುವುದರಿಂದ ಮಣ್ಣಿನ ಸಾರ ಕಡಮೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದು, ಭೂಮಿಯ ಫಲವತ್ತತೆಯ ಬಗೆಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. 

6. ಭೂಮಿಯ ನೀರಿನ ಕೊರತೆ ನೀಗುತ್ತದೆ.

7. ಪ್ರತಿ ಭತ್ತದ ಬೆಳೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ಭತ್ತದ ಕೂಳೆ ಸುಡುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಪಂಜಾಬ್, ದೆಹಲಿ ಮತ್ತಿತರ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವಾತಾವರಣ ಕಲುಷಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು, ಮನುಷ್ಯನ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾರಕವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೊಸ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬರಲಿದೆ.

8. ಶೇಕಡಾ 80ರಷ್ಟು ಭಾರತದ ರೈತರು 2 ಹೆಕ್ಟೇರಿಗಿಂತ ಕಡಮೆ ಭೂಮಿ ಹೊಂದಿದ್ದು,  ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಮೌಲ್ಯಯುಕ್ತ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯಲು ಹಣದ ಕೊರತೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ವೃತ್ತಿಪರ ಕೃಷಿಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಜಮೀನನ್ನು ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಗುತ್ತಿಗೆಗೆ ಕೊಡುವುದರಿಂದ ಅವನ ಆರ್ಥಿಕಸ್ಥಿತಿ ಸುಧಾರಣೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

9. ಅನೇಕ ಅಗತ್ಯವಸ್ತುಗಳ ಮೇಲಿನ ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಲಿದೆ.

10. ಖಾಸಗಿ ವಲಯ, ವಿದೇಶೀ ನೇರ ಬಂಡವಾಳದಾರರು ರೈತನ ಜೊತೆ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸುವುದರಿಂದ ದಲ್ಲಾಳಿಗಳ ಪ್ರಭಾವ ಕಡಮೆಯಾಗಲಿದೆ.

ಹೊಸ ನೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹಣ ಸಂದಾಯದ ಅವಧಿ, ಒಪ್ಪಂದಗಳ ಕಾಲಮಿತಿ ಮುಂತಾದುವುಗಳು ರೈತನಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗುವ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ: ಪ್ರಾಯೋಜಕ ಮತ್ತು ರೈತನ ನಡುವಿನ ಕೃಷಿ ಒಪ್ಪಂದಗಳು ರೈತ ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಬೆಳೆಯ ಬಗೆಗಷ್ಟೇ ಇರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜಮೀನಿನ ಮಾರಾಟ, ಗುತ್ತಿಗೆ ಅಥವಾ ಅಡಮಾನ ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ, ರೈತನ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪಡೆದು ಪ್ರಾಯೋಜಕ ಬೆಳೆಯ ಸಂಗ್ರಹಕ್ಕಾಗಿ ಕೃಷಿಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಡ ಕಟ್ಟಿದರೆ, ಒಪ್ಪಂದದ ಅವಧಿ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಕಟ್ಟಡ ರೈತನ ಆಸ್ತಿಯೆಂದೇ ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. 

ಈಗ ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ಆಗಬೇಕಿರುವ ಕಾರ್ಯವೆಂದರೆ, ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ರಾಜ್ಯಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಕೃಷಿಕಾಯಿದೆ ನೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ರೈತಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಅರಿವುಮೂಡಿಸುವ ಹಾಗೂ ಅದರ ಲಾಭಗಳು ಅವರಿಗೆ ಶೀಘ್ರಾತಿಶೀಘ್ರ ತಲಪಿಸುವಂತಹ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು. ಅಂತೆಯೇ, ಕೃಷಿತಜ್ಞರಿಂದ ಟಿವಿ, ಅಂತರ್ಜಾಲಗಳ ಮೂಲಕ ಹೊಸ ಕಾಯಿದೆಯ ರೂಪರೇಖೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವ ಕಾರ್ಯ ನಡೆಸಿ ಎಲ್ಲ ಗೊಂದಲಗಳಿಗೆ ತೆರೆಯೆಳೆಯಬೇಕಾದದ್ದು.

ದೇಶದ ಕೃಷಿಕನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭ ಸಿಗುವ ಜೊತೆಗೇ ನಾವು ಗ್ರಾಹಕರ ಬಗೆಗೂ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕು. ಆಹಾರ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಬೆಲೆಗಳು ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಿದಲ್ಲಿ ಅದು ಎಲ್ಲ ಗ್ರಾಹಕರ ತಲೆಯಮೇಲಿನ ಹೊರೆಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.  ಹಾಗಾಗದಿರಲಿ. 2020ರ ಹೊಸ ಕೃಷಿಕಾಯಿದೆ ‘ಹೊಸ ಹಸಿರುಕ್ರಾಂತಿ’ಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಲಿ. ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರೈತರ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಹಕರ ನಡುವಿನ ಸ್ನೇಹಸೇತುವಾಗಲಿ ಎನ್ನುವುದೇ ಈ ಲೇಖನದ ಸದಾಶಯ.