ಅವಳು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾದರೂ ಅವನು ಕ್ಷಮಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು…. ಆದರೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಯಾಕೋ ಮನಸ್ಸೇ ಸರಿಯಿಲ್ಲ…. ಮುಟ್ಟಿದ್ದೆಲ್ಲ ಮಣ್ಣು ಎನಿಸ್ತಿದೆ. ಯಾರೋ ಅವ್ರ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಕರ್‍ದಿದಾರೆ. ಊಟ, ಮನಸ್ಸು ಖಾಲಿ ಇದ್ದರೂ ಅಷ್ಟೆ…. ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿ ಬಂದರೂ ಅಷ್ಟೆ…. ರುಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ…. ಊಟ ಹಸಿವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಹಿಡಿಸುವುದು. ಯಾವುದೂ ಬೇಡ ಎನಿಸುವ ಕ್ಷಣ ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಕೆಲವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸೆಕಂಡುಗಳಷ್ಟೆ ಸಹಜ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಗಂಟೆ, ಕೆಲವರಿಗೆ ದಿನ. ಇನ್ನು ಕೆಲವರಿಗೆ ಯುಗ. ಎಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರ ಅಲ್ವಾ? ಇವತ್ತಂತು ಈ ಮೌನ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅಹ್ಲಾದವನ್ನೇ ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಯಾರೂ ಬೇಡ ಏನೂ ಬೇಡ…..
ಹಾಡಿನ ಸಾಲು ಮಾತ್ರ ಗುನುಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. `ಎಲ್ಲ ಮರೆತಿರುವಾಗ ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ನೆನಪ ಕೂಡಿ ಬರದಿರು ಮತ್ತೆ ಹಳೆಯ ನೆನಪೇ’. ಈ ನೆನಪುಗಳೇ ಇಲ್ಲದಿರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾವು ಹೇಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆವು? ಇದೊಂದು ತಲೆತಿನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಯಾವತ್ತಿಗೂ…… ಬಗೆದಷ್ಟೂ ಬತ್ತದಿರುವ ನೆನಪುಗಳ ಬುತ್ತಿ ಬದುಕಿನ ದಿಕ್ಕುದಿಕ್ಕುಗಳಿಲ್ಲಿ ದಿಕ್ಸೂಚಿಯಂತಿರುತ್ತದೆ. ಬಗೆದರೆ ದಾರಿ….
ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಬರಿಯ ಬಾಣ……. ಇವತ್ತಂತೂ ಯಾರಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರೆ ನನ್ನದು ಒಂದಕ್ಷರದ ಉತ್ತರ. ಹ್ಞುಂ… ಇಲ್ಲಾ…. ಹ್ಞಾಂ….. ಅಷ್ಟೆ.
“ಏನೋ ಇಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡ್ತಿದಿಯಾ? ಪ್ರಿಯಾ ಇವತ್ತೂ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ವಾ?”
“ಹ್ಞುಂ.”
“ಹ್ಞುಂ ಅಂದ್ರೆ ಏನೋ? ಅವ್ಳು ಸಿಗ್ಲಿಲ್ಲಾಂತ ಇಷ್ಟೊಂದು ಫೀಲ್ ಆಗಿದ್ದೀಯಾ?”
“ಇಲ್ಲ.”
“ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೇನೊ? ಆಫೀಸಲ್ಲಿ ಬೈಸ್ಕೊಂಡ್ಯಾ?”
“ಹ್ಞಾಂ.”
“ಅಯ್ಯೋ ಅದಕ್ಯಾಕೋ ಇಷ್ಟೊಂದು ಬೇಜಾರ್ ಮಾಡ್ಕೊತೀಯಾ? ನಾನೀಗ ದಿನಾ ಬೈಸ್ಕೋತಿಲ್ವಾ?”
“ಅಷ್ಟೆ.”
“ಏನಾಗಿದ್ಯೋ ನಿಂಗೆ? ಏನಾದ್ರೂ ಮಾತಾಡೋ…. ನಂಗ್ಯಾಕೋ ಭಯವಾಗ್ತಿದೆ.”
“ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ…. ಮನಸ್ಸು ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ ಎನಿಸ್ತಿದೆ…. ಜೊತೆಗೆ ಭಾರವಾಗಿದೆ ಎನಿಸ್ತಾನೂ ಇದೆ….”
“`ಅಯ್ಯೋ ಇದ್ಯಾಕೋ ರಾಂಗ್ ಹೊಡ್ಡಂಗಿದ್ಯಲ್ಲಾ?”
“ರಾಂಗಾ ರೈಟಾ…. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಸರಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೆ….”
“ನೀನು ಹೇಳಿದ್ಮೇಲೆ ನನಗೂ ಹಾಗೇ ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ…. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಒಂದುಸಲ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಹೋಗೋದು ಒಳ್ಳೇದು….”
“ಹಂಗಂತೀಯಾ?”
“ ………..”
“ಏನಾದ್ರೂ ಹೇಳ್ಕೊಬೇಕು ಅನ್ನಿಸಿದ್ರೆ ಹೇಳ್ಕೊಳೋ…. ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಆಡ್ಬೇಡ….”
“ಯಾವುದಾದ್ರೂ ಒಂದು ವಿಷ್ಯ ಹೇಳೋಣ ಎನಿಸಿದ್ರೆ ಸರಿ…. ಹೇಳುವಾಗ ಇನ್ನೆರಡು ವಿಷ್ಯ ನೆನಪಾದ್ರೆ ಅದೂ ಸರಿ. ಇದು ಹಾಗಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಿಗೆ ನೆನಪಾಗ್ತಿದೆ. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮರೆತೂ ಹೋಗ್ತಿದೆ….”
“ಸರಿ. ಈಗ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚು…. ಮೊದಲು ಯಾವುದು ನೆನಪಾಗುತ್ತದೋ ಅದನ್ನು ಹೇಳು.”
“ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟೆ ಕಣೋ….”
“ಹ್ಞಾಂ…! ಯಾಕೋ? ಶಾಲಿನಿ ಏನಂದ್ಲು?”
“ಅವಳೇನು ಅಂತಾಳೆ…. ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದ್ಲು”
“ಮತ್ತೆ ಮಾಡದೆ ಇರುತ್ತಾಳಾ? ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆ ಏನು? ಅವರ ಓದು ಇನ್ನೂ ಮುಗ್ದಿಲ್ಲಾ….”
“ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಕಣೋ…. ಒಬ್ರು ಮೂರು ಜನರ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರು…. ಆಯ್ತು…. ಈಗ ಪ್ರಮೋಶನ್ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಿಬ್ಬರ ಕೆಲ್ಸಾನೂ ಸೇರಿಸ್ತಿದಾರೆ…. ಹೇಗೆ ಮಾಡೋದು ಹೇಳು…. ಮನೆ ಕಥೆ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆ….”
“ಹಾಗಂತ ಕೆಲಸ ಬಿಡೋದಾ? ಮನೇಲಿದ್ರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಬಿಗಡಾಯಿಸ್ಬೋದು ಗೊತ್ತಾ? ಕೆಲ್ಸ ಬಿಡ್ಬಾರ್‍ದಾಗಿತ್ತು…. ಛೆ………”
“ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಅವತ್ತಿಂದಾನೂ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡ್ತಿದೀನಿ….”
“ಏನೋ ಅದು? ನಂಗೂ ಹೇಳದೇ ಇರೋದು?”
“ಆವತ್ತು ಮನೇಲಿ ಯಾರೂ ಇರ್‍ಲಿಲ್ಲ…. ನಾನೂ ಪ್ರಿಯಾ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡೋ ವಿಷ್ಯ ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರ್‍ಲಿಲ್ಲ.”
“ಏ…. ಏ…. ತಡಿ ತಡಿ….. ನೀನೂ ಪ್ರಿಯಾ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದಿಂದ ಪರಿಚಯಾನಾ?”
“ಹ್ಞುಂ…. ಎಂಥಾ ಹುಚ್ಚು ಕಲ್ಪನೆ ನೋಡು…. ಅವಳಿನ್ನೂ ಫೈನಲ್ ಯಿಯರ್. ನಾನು ಆಗಷ್ಟೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದೆ. ಮನೇಲಿ ನಮ್ಮ ಮದುವೆಗೆ ವಿರೋಧ ಬರಬಹುದೂಂತ ಏನ್ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದ್ವಿ ಗೊತ್ತಾ?”
“ಏನು?”
“ನನ್ನಿಂದಾಗಿ ಪ್ರಿಯಾ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾದ್ರೆ ಅವಳನ್ನು ನನಗೇ ಮದುವೆ ಮಾಡ್ತಾರೇಂತ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ನಂಬಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಲೂ ತಯಾರಾಗಿಯೇ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ವಿ. ಅದೇ ಹೇಳಿದ್ನಲ್ಲಾ ಆವತ್ತು ಮನೇಲಿ ಯಾರೂ ಇರ್‍ಲಿಲ್ಲ.”
“ಆಮೇಲೆ?”
“ಅವಳು ಎಂಥಾ ಮುಗ್ಧೆ ಗೊತ್ತಾ? ನನಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ಲು…. ಇದೇ ಸರಿಯಾದ ದಾರಿ ಅಂತ. ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಚಿಲಕ ಹಾಕೋದನ್ನೆ ಮರೆತಿದ್ದೆವು. ಅಥವಾ ಅದೇನೋ ಏಕ್ಸೈಟ್ಮೆಂಟ್…. ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಅವಳನ್ನು ಕರ್‍ಕೊಂಡು ಬಂದವನೇ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಜೋರಾಗಿ ಅತ್ತಿದ್ದೆ.”
“……..”
“ಮನೆ ಸಾಲ ನನ್ನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಇತ್ತು. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅನಾರೋಗ್ಯ. ತಮ್ಮನ ಓದು…. ನಂದು ಖಾಯಂ ಅಲ್ಲದ ಕೆಲಸ. ಅಯ್ಯೋ ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಿಗೆ ನೆನಪಾಗ್ತಿದೆ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮರೆತು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ ಅಂದ್ನಲ್ಲಾ… ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡೋಕೆ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ. ಮಾಡದಿದ್ರೆ ಅದಕ್ಕೊಂದಷ್ಟು….”
“ಲೋ ಕಥೆ ಅರ್ಧ ಹೇಳಿ ಹೋಗ್ಬೇಡ್ವೋ…. ಇವತ್ತು ಹೊರಗಡೆಯಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯವರಿಗೆ ನಾನು ಊಟ ತರಿಸುತ್ತೇನೆ, ಆಯ್ತಾ…. ನೀನು ಮುಂದುವರಿಸು….”
`ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ ಬೇಡಪ್ಪಾ…. ಅವತ್ತೊಂದಿನ ಬೋನಸ್ ಸಿಕ್ತು ಅಂತ ಪಾರ್‍ಸೆಲ್ ತಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಎಸೆದು ಮಕ್ಕಳ ಮುಂದೆ ನನಗೆಷ್ಟು ಅವಮಾನ ಮಾಡಿದ್ಲು ಗೊತ್ತಾ? ಬೇಡಪ್ಪಾ….”
“ಏ ಇವತ್ತು ನಾನು ಹೇಳ್ತೀನೋ ಅವಳಿಗೆ…. ಚಿಂತೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ. ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿ ಹಗುರಾಗೋ….”
“ಪ್ರಿಯಾನೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಅತ್ತಳು ಆವತ್ತು….. ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮುಖವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದದ್ದಷ್ಟೆ. ಧಡಾರಂತ ಬಾಗಿಲು ದೂಡಿಕೊಂಡು ಒಳಬಂದ್ರು…. ಅಪ್ಪ”
“ಪಪ್ಪಾ, ಅಮ್ಮ ಬಂದು ಬೈತಿದ್ದಾಳೆ…. ನೀನು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಲ್ಲಾಂತ…. ನನಗೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ ನಿಮ್ಮ ರಾಮಾಯಣ…. ನಾಳೆ ಎಕ್ಸಾಂ ಇದೆ ಪಪ್ಪಾ. ಇವತ್ತಾದ್ರೂ ಜಗಳ ಮಾಡ್ಬೇಡಿ…. ಪ್ಲೀಸ್…”
“ನಾನೆಲ್ಲಮ್ಮಾ ಜಗಳ ಮಾಡ್ತೆನೆ? ನಿಮ್ಮ ಅಂಕಲ್ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಈವತ್ತು ಊಟ ಅಂತೆ…. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳು…. ಮುನ್ನ ಏನು ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ?”
“ಅವನು ಇನ್ನೇನು ಮಾಡ್ತಾನೆ? ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಜೊತೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ…. ಪ್ಲೀಸ್ ಪಪ್ಪಾ, ಅವನಿಗು ಬಂದ ಕೂಡ್ಲೇ ಬೈಬೇಡಿ…. ಈ ಮನೆಲಿ ಜಗಳವೇ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಆಗಿದೆ….ಛಿ….”
“ಹ್ಞುಂ…. ನನ್ನ ಮನೆ ಕಥೆ ಇದು…. ನೋಡು…. ನಾನಾವತ್ತು ಪ್ರಿಯಾನ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದ ನಮ್ಮಪ್ಪ ಸಾಯೋವರೆಗೂ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತೇ ಆಡ್ಲಿಲ್ಲ… ಆದರೆ ನನ್ನ ಮಗ ನೋಡು, ಎರಡು ಸಲ ಪೊಲೀಸರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕ್ಕೊಂಡವನನ್ನು ಹೇಗೋ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದೆ…. ಯಾವಳೋ ಬೇರೆ ಜಾತಿಯವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ…. ಅವಳನ್ನೇ ಮದ್ವೆ ಆಗ್ತಾನಂತೆ…. ನನ್ನ ಮೇಲಿನ ಸೇಡಿಗೆ ಅವನಿಗೆ ಅವನ ಅಮ್ಮನ ಸಪೋರ್ಟ್!”
“ಅಪ್ಪ ಆವತ್ತು ಏನೂ ಅನ್ಲಿಲ್ವಾ? ಅಮೇಲೇನಾಯ್ತು?”
“ಅಪ್ಪ ಪ್ರಿಯಾಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದ್ರು…. ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳೊಳಗೆ ಮದುವೆ ಆಯ್ತು. ನಾನು ಇವಳನ್ನು ಮದುವೆ ಆದೆ. ಇವಳ ಅಪ್ಪ ಸಾಯುವಾಗ ನಮ್ಮಪ್ಪನ ಕೈಲಿ ಮಾತು ತಗೊಂಡಿದ್ರಂತೆ. ಸೊಸೆಯಾಗಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು ಅಂತ. ಹಾಗೇ ಆಯ್ತು…. ಮದ್ವೆಗೆ ಮೊದ್ಲು ಎಷ್ಟೊಂದು ಜನ ಹೇಳಿದ್ರು…. ಅವ್ರ ಸಹವಾಸ ಬೇಡ. ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಏನೇನೋ ಕಥೆ. ನಮ್ಮಪ್ಪ ಕೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ..”
“……”
“ಮದುವೆಯೂ ಆಯ್ತು. ಮಕ್ಕಳೂ ಹುಟ್ಟಿದ್ರು…. ಸಂಬಂಧ ಮಾತ್ರ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಇಲ್ಲ….”
“…….”
“ಪ್ರಿಯಾಳ ಬದುಕಂತೂ ಬಂಜರುಭೂಮಿಯಾಗಿ ಹೋಯ್ತು…. ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಆಗಿ, ನಮ್ಮಪ್ಪ ಹೋಗಿ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿದ್ರಲ್ಲಾ? ಅವನು ಕಾರಣ ಕೇಳಿದ…. ಇವಳು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ….”
“ಛೆ…. ಹೇಳಬಾರದಾಗಿತ್ತು…..”
“ಅದು ಹೇಗೋ ಸಾಧ್ಯ? ನಾವು ಜನರ ನಡುವೆ ಇರೋದು ತಾನೇ? ಯಾರಿಂದಲಾದರೂ ತಿಳಿಯದಿರುತ್ತಾ?”
“ಆದರೂ…….”
“ಅವಳು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾದರೂ ಅವನು ಕ್ಷಮಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು…. ಆದರೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಇವತ್ತಿಗೂ ಕನ್ಯೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಳು…. ಎಲ್ಲ ನನ್ನಿಂದಾಗಿ….”
“ಹೇ…. ಅಳ್ಬೇಡ್ವೋ….. ಯಾರಾದ್ರೂ ನೋಡಿದ್ರೆ ಏನು ಅನ್ಕೋತಾರೆ? ಪ್ಲೀಸ್ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋ….”
“ ……..”
“ಏನ್ರೀ ಅಲ್ಲೇ ಹರಟೆಹೊಡಿತೀರಾ, ಅಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಯೋಚಿಸ್ತೀರಾ?…….”
