ಉತ್ಥಾನ ಮಾರ್ಚ್ 2020

ಪಂಚಮಹಾಭೂತಗಳು ಒಂದಾಗಿ, ಇದಕ್ಕೆ ರೂಪವನ್ನುಂಟುಮಾಡುವವು. ಪಂಚ ಮಹಾಭೂತಗಳನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿಕೊಂಡು ಇರುವುದು ಮತ್ತು ಪಂಚೀಕರಣದಿಂದಲೇನೇ ತೋರುವುದು. ಮತ್ತು ಪಂಚಮಹಾಭೂತಗಳೆಲ್ಲ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಲು, ಇದರ (ಶರೀರದ) ನಾಮರೂಪಗಳು ಇಲ್ಲದಾಗುವವು. ಅದಕ್ಕೆ (ಶರೀರಕ್ಕೆ) ಅಧಿಭೂತವೆನ್ನುವರು. ಬಳಿಕ ಪುರುಷ(ಜೀವ)ನೆಂದರೆ ಅಧಿದೈವತವೆಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಅದು ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ದೊರಕಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಭೋಗಗಳನ್ನು ಭೋಗಿಸುವುದು. ಅದು ಬುದ್ಧಿಯ ಪ್ರಕಾಶಕವು, ಇಂದ್ರಿಯ ರೂಪ ದೇಶದ ಅಧಿಪತಿಯು. ಮತ್ತು ಶರೀರಪತನದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸಂಕಲ್ಪರೂಪ ಪಕ್ಷಿಗೆ ಅದು ಆಶ್ರಯವಿತ್ತ ವೃಕ್ಷವು. ನಿಜಕ್ಕೂ ಇವನು ಪ್ರತಿಪರಮಾತ್ಮನಾಗಿರುವನು. ಆದರೆ ಅಹಂಕಾರವೆಂಬ ನಿದ್ರೆಯ ವಶನಾಗಿ, ಸ್ವಪ್ನವ್ಯವಹಾರದಿಂದ ಸುಖಿಯೂ […]

ಸುಶಿಕ್ಷಿತ ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜವು ಯಾವತ್ತೂ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಹಿಂಸೆಯು ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಅಶಾಂತಿಯನ್ನೂ, ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಕ್ಷೋಭೆಯನ್ನೂ ತರುತ್ತದೆ. ಹಿಂಸೆಯಿದ್ದಾಗ ಪ್ರಗತಿಯೆನ್ನುವುದು ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಶಾಂತಿಯಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ವಿಕಾಸವು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಂಸೆಯು ಮಾನವೀಯತೆಯನ್ನೇ ಅಳಿಸಿಹಾಕುತ್ತದೆ. ಹಿಂಸೆಗೆ ಕೈ-ಕಾಲುಗಳಿರುತ್ತವೆಯೇ ವಿನಾ ಯೋಚಿಸುವ ತಲೆಯೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲಿ ಹಿಂಸೆ ಕೆರಳಿದಾಗ ಆತ ತನ್ನ ವಿವೇಚನಾಶಕ್ತಿಯನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಜನರ ಗುಂಪಿಗೆ ಹಿಂಸೆಯ ಆಕರ್ಷಣೆ ಜಾಸ್ತಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಭಾವನೆಗೆ ಬೆಲೆಯೇ ವಿನಾ ವಿವೇಕಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ಭಾವುಕನಾದಾಗ ವಿವೇಕಶೂನ್ಯನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ಆತನ ಬುದ್ಧಿ ಆತನ […]

ಶಾರದಾ ವಿ. ಮೂರ್ತಿ ‘ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಮಗುವನ್ನು ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಊರು ತುಂಬಾ ಹುಡುಕಿದರಂತೆ’ ಎನ್ನುವ ಗಾದೆಯನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಕೇಳಿಯೇ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಒಂದು ವಸ್ತುವನ್ನೋ, ಅತಿ ಜೋಪಾನವಾಗಿರಿಸಬೇಕಾದ ಒಂದು ಕಾಗದದ ತುಂಡನ್ನೋ ಎಲ್ಲಿಯೋ ಇಟ್ಟು ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯೋ ಹುಡುಕುವುದು ನನ್ನಂತಹವರಿಗಂತೂ ಅತಿ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ. ಇನ್ನೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ನಾವು ಏನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದೇ ಮರೆತುಹೋಗಬಹುದು. ಕಾರಣವೆಂದರೆ ನಾವು ಹುಡುಕುವ ಭರಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಂದೋ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರಲಿ ಎಂದು ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದು ಅಂದು ಗಂಟೆಗಳ ಹುಡುವಿಕೆಯಲ್ಲೂ ಸಿಗದಿದ್ದುದು, ಇಂದು ಕಣ್ಮುಂದೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ… ಆಹಾ! ಅದೆಂತಹ ದಿವ್ಯ ಆನಂದ… ಅದರ […]

“ಎಷ್ಟುಕಾಲ? ಮಗೂ, ಅದನ್ನು ನಿರ್ಣಯಿಸಬೇಕಾದವನು ನೀನೆ. ನಿನ್ನ ತಪಸ್ಸು ಕಠಿಣವಾದಷ್ಟು ಸಿದ್ಧಿ ಶೀಘ್ರವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಅಂದರೆ ಒಂದು ಸಾವಿರವೆಂದಲ್ಲ. ಸುದೀರ್ಘಾವಧಿ ಎಂದರ್ಥ. ಸಿದ್ಧಿಸುವವರೆಗೆ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡು” ಎಂದು ಪರಮೇಶ್ವರ ಅಂತರ್ಧಾನನಾದ. ಕಠಿಣ ತಪಸ್ಸು ಎಂದನಲ್ಲವೇ ಶಿವ? ನಿರಂತರ ಹೊಗೆಯುಕ್ಕುವಂತೆ ಕೆಂಡಗಳನ್ನು ಹರವಿ ಅದರ ಮೇಲಿನ ಮರದ ಕೊಂಬೆಗೆ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿ ಜೋತುಬಿದ್ದು ತಪಸ್ಸಿಗೆ ತೊಡಗಿದೆ. ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಮಹಾಯಾತನೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಎಷ್ಟೋ ಕಾಲ ಕಳೆದಿರಬೇಕು. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಮೃತಸಂಜೀವಿನಿ ಸಿದ್ಧಿಯಾಗುವ ಮುಹೂರ್ತ ಒದಗಿತು. ನನ್ನೆದುರು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪರಶಿವ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ. ಈ […]

’ದಾನಶಕ್ತಿವರ್ಣನೆ’ ಎಂಬ ಮೊದಲನೆಯ ಕಥೆ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಭೋಜರಾಜನು “ಎಲೈ ಗೊಂಬೆಯೆ! ನೀನು ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲ ಗುಣಗಳೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇವೆ. ಯಾವುದು ತಾನೇ ಕಡಮೆ ಇದೆ? ನಾನೂ ಕೂಡ ಬೇಡಿದವರಿಗೆಲ್ಲ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ದಾನ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದನು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಗೊಂಬೆ ನಸುನಕ್ಕು – “ಎಲೈ ರಾಜನೇ, ಇದೇ ಉಚಿತವಾದದ್ದಲ್ಲ. ಏನೆಂದರೆ ನೀನು ತಾನಾಗಿಯೇ ಆತ್ಮಸ್ತುತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೀಯೆ. ಯಾರು ತನ್ನ ಗುಣಗಳನ್ನು ತಾನೇ ಹೊಗಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೋ ಅವನು ಎಂದೂ ಮಹಾತ್ಮನಾಗಲಾರ” ಎಂದು ಹೇಳಿತು. ಗೊಂಬೆಯ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತನಾದ […]

ಹಿಂದೂ ಮಹಾಸಾಗರವನ್ನಾದರೂ ದಾಟಬಹುದೇನೋ, ಆದರೆ ಮೌನ-ಮಹಾಸಾಗರವನ್ನು ಈಜಿದವರುಂಟೆ? ಮೌನದ ವಿಧವು ನೂರಿರುವಾಗ ಯಾವ ಮೌನವನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೋ ಆ ಮೌನವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಭಗವಂತನನ್ನೇ ಕೇಳಬೇಕಷ್ಟೆ. ಹಾಗೆಂದು ಸದಾ ಮೌನವಾಗಿರುವ ಸದಾಶಿವನೇ ಮೌನವನ್ನು ದಾಟಿದನೇ ಎಂದರೆ ಅವನ ಮೌನದಿಂದಲೇ ಗೌರಿ ದಕ್ಷಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಹೋದಳಲ್ಲ! ಮೌನವನ್ನು ಸಮ್ಮತಿ ಎಂಬುದಾಗಿ ಭ್ರಮಿಸಿ ಪರಿಣಾಮವೇನಾಯಿತು? ಗೌರಿ ಯೋಗಾಗ್ನಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದುಹೋದಳು, ಕ್ರುದ್ಧನಾದ ಮಹಾದೇವ ವೀರಭದ್ರನನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ದಕ್ಷನನ್ನು ಮಡುಹಿದ. ಮತ್ತೆ ಆಡಿನ ಶಿರವನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಜೀವದಾನ ಮಾಡಿದರೆನ್ನಿ. ಮತ್ತೆಲ್ಲವೂ ಭಗವತ್‍ಸಂಕಲ್ಪ ಎನ್ನುವುದು ನಮಗೇನೋ […]

‘ಎಡಗಡೆ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಬ್ಯಾಗು ಇಳಿಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ತಂಪುಕನ್ನಡಕ ತೊಟ್ಟು ಬಂದ ಆತನನ್ನು ಮನೆಮಂದಿಯೆಲ್ಲ ಎದುರುಗೊಂಡರು. ಇಡೀ ಮನೆಯೇ ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಮಾವಿನತೋರಣ. ಅಂಗಳದ ತುಂಬ ಬಣ್ಣ-ಬಣ್ಣದ ರಂಗೋಲಿ. ಸುವಾಸನೆ ಚೆಲ್ಲುತ್ತ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಇಳಿಬಿದ್ದ ಮಲ್ಲಿಗೆದಂಡೆಗಳು. ಅವನ ಅಜ್ಜಿಯಂತೂ ದಳ-ದಳ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತಲೇ ಆರತಿ ಮಾಡಿತು. ಅಪ್ಪ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ತೋರಗೊಡದೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಲಂಗ-ದಾವಣಿ ಉಟ್ಟ ಅತ್ತೆಮಗಳು ಕದ್ದು-ಕದ್ದು ನೋಡುತ್ತ ಆರತಿ ನೀರನ್ನು ದಾರಿಗೆ ಚೆಲ್ಲಲು ಹೋಯಿತು.’ ಗಂಗಾಧರ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಈ ರೀತಿಯ ಯಾವ ಸಿನಿಮೀಯ ಘಟನೆಗಳೂ […]

(ಉತ್ತರಾರ್ಧ) “ನಾನೇ ರಾಧಿಕಾ. ಆ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ನಾರಾಯಣ್ ಅವರ ಕೈಕೆಳಗೆ ಪಿಹೆಚ್.ಡಿ. ಮಾಡ್ತಾ ಇರೋದು. ನನ್ನನ್ನೇಕೆ ಕರೆಸಿದ್ದು?” ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತೈದರ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಬಂದು ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ನಿಂತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಬೆರಗಾದ ಬಲರಾಮ್. ಪೆÇಲೀಸರು ಕರೆದರೆಂದರೆ ಭಯದಿಂದ ಹೆದರಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಎಣಿಸಿದ್ದ. ಆದರೆ ಬಂದವಳು ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. “ನಿಮಗೆ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ನಾರಾಯಣ್ ನಿಮ್ಮ ಗೈಡ್ ಆಗಿ ಮಾತ್ರ ಪರಿಚಯವಾ… ಅಥವಾ?” “ಸರ್, ಪೀಠಿಕೆ ಎಲ್ಲ ಬೇಡ. ನನಗೂ ವಿಷಯ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆ ಮನುಷ್ಯ ಯಾರ […]