ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಭಾಷೆ – ಕನ್ನಡ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕಲಿಕೆಯ ಭಾಷಾಮಾಧ್ಯಮಕ್ಕಾಗಿ ಬಹಳ ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಆತಂಕವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕವಾಗಿ, ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುವ ಶ್ರೇಣಿಗೆ ಬೆಳೆದು ಎಂಟು ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತ್ತಿಗಳನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ; ಇದರ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಸಾಹಿತಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಸಲ್ಲುವುದಾಗಿದೆ. ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾಗಿ ಬಳಕೆಯಾಗಿ ಬೇರೂರಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಭಾಷೆ ಮಾತ್ರ ತಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿಯೇ ಸೊರಗುತ್ತಿದೆ; ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಮೂಲೆ ಗುಂಪಾಗುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೂ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಭಾಷಾವಾರು ಪ್ರಾಂತ್ಯರಚನೆಯ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶಾನುಗುಣವಾಗಿ, ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಆದ್ಯತೆ-ಪ್ರಾಧಾನ್ಯತೆಗಳು ದೊರೆಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ದೊರೆಯದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಸರಕಾರದ […]

ಸರಕಾರ, ಪೋಷಕರು ಶಿಕ್ಷಣಮಾಧ್ಯಮ ಕನ್ನಡ ಆಗುವಂತೆ ಮಾಡಲಾರರು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಅಭಿಮಾನಿ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಹೊಸ ಆಸೆ ಮೂಡುವಂತೆ ಆದುದು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ ಮಾತೃಭಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಶಿಕ್ಷಣದ ಪರವಾಗಿ ನಿರ್ಣಯ ಕೈಗೊಂಡ ಮೇಲೆ.  ಇದನ್ನು ಅವರು ತಾರ್ಕಿಕ ಅಂತ್ಯ ಮುಟ್ಟುವಂತೆ ಮಾಡದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಇದೆ.

ಉತ್ಥಾನ ವಾರ್ಷಿಕ ಕಥಾಸ್ಪರ್ಧೆ ೨೦೧೪ರಲ್ಲಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದ ಕಥೆ. ಫೋನಿಟ್ಟು ಶೂನ್ಯಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು ಹಚ್ಚಿ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟ. ಈಗೇನು ಮಾಡುವುದು? ಎಲ್ಲ           ಹರಿದೊಗೆದುಬಿಡಲೇ? ಎಲ್ಲಿಗೆ ಓಡುವುದು? ಮನೆಗೆ ಹೋದರೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಏನೆಂದಾರು?       ತಂಗಿ ತನ್ನ ಕುರಿತು ಏನೆಂದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು…!?

ಅವಳು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾದರೂ ಅವನು ಕ್ಷಮಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು…. ಆದರೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಆಂಟೀ, ನಾನು ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡವಳಾದ ಮೇಲೆ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ.. ಆಮೇಲೆ ನನಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಮತ್ತೆ ನಾನು ಅಡುಗೆ ಎಲ್ಲ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸ್ತೀನಿ….. ನನಗೆ ಪಾಪು ಆಗುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಆಟ ಆಡಿಸ್ತೀನಿ….. ಮನೆಗೆ ಬಂದ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟಿಯೊಬ್ಬಳು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ದಂಗಾಗಿ ಹೋದೆ. ಅವಳ ಮಾತಿನ ಮೋಡಿಗಲ್ಲ, ಅವಳ ಆಲೋಚನಾ ವೈಖರಿಗಲ್ಲ; ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಭ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ನಮ್ಮ ಪ್ರಪಂಚ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಇನ್ನೂ ಪುಟ್ಟ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಬಲ್ಲ ಕನಸುಗಳು ಇಷ್ಟೇನೇ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ.

ಅಮ್ಮಾ,  ಮಾವಿನಹಣ್ಣು ಆಗಿದೆಯಾ?” “ಆಗಿದೇ….” “ಗೇರುಹಣ್ಣು?” “ಅದೂ ಉಂಟಲ್ಲ….” “ಹಲಸಿನಹಣ್ಣು….” “ಅದೂ ಇಲ್ಲಾಂತ ಆಗುವುದುಂಟೇ, ಯಾವಾಗ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತೀಯಾ?” “ಅಮ್ಮಾ, ಇಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ರುಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಹಲಸಿನಹಣ್ಣು ತಿಂದೆ ಗೊತ್ತಾ,  ಸಿಹಿಯಾಗಿ ಇತ್ತು.” “ಹೌದಾ, ಹಂಗಿದ್ರೆ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲೂ ಹಲಸಿನಹಣ್ಣು ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಸಿಗುತ್ತೇ….” “ಅಯ್ಯೋ, ಅದು ಮನೆಯ ಹಣ್ಣು ಅಲ್ವಲ್ಲ…. ನಾನು ಮುಂದಿನ ವಾರ ಬರ್ತೇನೇ…” ಅಂದ ಮಧು. “ಅಣ್ಣ ಬರ್ತಾನಂತೆ ಮುಂದಿನವಾರ, ನೀನೂ ಬರುತ್ತೀಯಾ ಹೇಗೆ?” ಮಗಳ ಬಳಿ ಕೇಳದಿದ್ದರಾದೀತೇ.  ಅವಳೂ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಹೇಗೂ ಬರುವುದಿದೆ, […]