ಟಿ.ಎಂ. ರಮೇಶ

‘ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ : ಕರ್ಮಣ್ಯೇವಾಧಿಕಾರಸ್ತೇ ಮಾ ಫಲೇಷು ಕದಾಚನ | ಮಾ ಕರ್ಮಫಲಹೇತುರ್ಭೂರ್ಮಾ ತೇ ಸಂಗೋಸ್ತ್ವಕರ್ಮಣಿ || – ಅಂತ. ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೀಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ – ನಿನಗೆ ಕರ್ಮ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅಧಿಕಾರವಿದೆ. ಅದರ ಫಲದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಫಲಾಕಾಂಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಫಲಕ್ಕೆ ಕಾರಣನೂ ನೀನೆಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ ಮತ್ತು ಕರ್ಮ ಮಾಡದೆ ಜೀವಿಸಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟದಿರಲಿ… ಎಂದು ಮುಂತಾಗಿ. ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ ಅಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯರು ಆಚರಿಸಲಾಗದಂತಹ ಉಪದೇಶ ಇದಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆ? ಒಬ್ಬಾತ ಏನೋ ಬಿಜಿನೆಸ್ […]

“ಗೌರಿ, ಈ ಕರಿಮಣಿಸರಾನ ತೆಗೆದುಬಿಡೆ, ಒಂದು ಕರಿಮಣಿಗುಂಡು ತಾಗಿದ್ರು ನೋವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕರ್ಳು ಕಿವಿಚಿದ್ಹಂಗೆ ಆಗ್ತು.’’ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಕ್ಕ ನಾನವಳ ಹಾಸಿಗೆ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಹೇಳಿದಾಗ ದಂಗಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ನಾನು ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ಕಂಡ ಅಕ್ಕ ಇವಳಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುವಂತಿತ್ತು ಅಕ್ಕನ ಮಾತು. ಕರಿಮಣಿಸರದ ಒಂದು ಎಳೆ ತುಂಡಾದರೂ ಮನೆಯ ಹೊಸಿಲ ಹೊರಗೇ ಕೂತು, ಮತ್ತೆ ಪೋಣಿಸಿಕೊಂಡು, ಸರ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಮನೆಯೊಳಗೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅಕ್ಕ ಇವಳೇನಾ? ಎನ್ನಿಸಿತು. ಅಕ್ಕ ಇಷ್ಟು ನೆಲ ಕಚ್ಚಿದ್ದಾಳೆಂದು ನಾನು ಊಹಿಸಿರಲೂ ಇಲ್ಲ. ‘ಚಿಕ್ಕಿ, ಅಮ್ಮ […]

ಕಣ್ಣು ಹುಡುಗಿ, ಹಗೂರ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡು ನೆಲಕ್ಕಿದೆ ಕಣ್ಣು. ಕೆಳನೋಡುವ ಸವುಡಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಒಂದರೆಕ್ಷಣ ಪಂಚ ಪ್ರಾಣಗಳ ಮಿಡುಕಾಟ ಕಾಣು. ಅಸಹ್ಯವಾದರು ಹೊಕ್ಕುಳಬಳ್ಳಿ ಜೀವದ್ರವ ರಸ್ತೆಯಂಚಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಕರವಸ್ತ್ರ ಹೊಸದಾದರು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯ. ಅಮ್ಮನ ಮೊಲೆಯಲ್ಲು ಕಣ್ಣಿತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ನೇಯ್ಗೆಯ ಹದವಿತ್ತು ಕರುಳ ಪರಿಮಳವಿತ್ತು. ಕೊಳಲ ಆರು ಕಣ್ಣುಗಳಲಿ ಮಿಡುಕು ಕೊರಳೊಂದ ಕಣ್ಣಲಾದರು ಬೇಡವೆ ಬದುಕು? ಕಂಬನಿಗಾದರು ಬೇಕೊಂದು ಕಣ್ಣು ಸಹನೆ ಹನಿಯುತ್ತ ಬದುಕಿನುದ್ದ ನೆನಪು ಖಜಾನೆ. —-   ಟಿ.ಎಂ. ರಮೇಶ  

೨೦೧೪ರ ವಾರ್ಷಿಕ ಕಥಾ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದ ಕಥೆ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಸಾಟಿಪಂಚೆ ಬಿಗಿದಿದ್ದ ಅಣ್ಣ ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ವ್ಯಂಗ್ಯದ ನಗುವನ್ನು ಪರಮಭಾವನತ್ತ ಬೀರಿದ. ಪರಮಭಾವ ಅಸಹಾಯನಾಗಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿದ. ಭಟ್ಟರು ಅಧಿಕಾರವಾಣಿ ಮುಂದುವರಿಸಿದರು…