ವೈ.ಎನ್. ಗುಂಡೂರಾವ್

ಸದಾ ನಗುವ ಮುಖ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಲೇ ಶೋಕಿಲಾಲ. ಏನೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡದಿದ್ದರೂ ಸರಿ, ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ನೀಟಾಗಿ ಬಿಳಿ ಪಂಚೆ, ಮೇಲೊಂದು ಬಿಳಿಯ ಷರಟು. ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟು ಆಂಜನೇಯನಿಗೊAದು ನಮಸ್ಕಾರ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಊರ ಮಧ್ಯದ ಅರಳೀಕಟ್ಟೆಯ ಬಳಿ ಬಂದರೆ ಸಾಕು ಯಾರಾದರೊಬ್ಬರು ಮಿಕ ಬಲೆಗೆ ಬೀಳುವುದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ. ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆಲ್ಲ ಇವನ ಸ್ವಭಾವ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಒಬ್ಬರಲ್ಲ ಒಬ್ಬರು ಖೆಡ್ಡಾಕ್ಕೆ ಬೀಳಿಸುವ ಇವನ ಪರಿಗೆ ತಲೆಬಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆಂಬುದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಊರು-ಕೇರಿ ಎಂದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ಸ್ವಭಾವಗಳ ಜನರನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ […]

ಲಲಿತಪ್ರಬಂಧ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಮೂರು ಮೈಲಿ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ತಾಲ್ಲೂಕು ಕೇಂದ್ರದ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಸೇರಿದಾಗ ನಾಲ್ಕಾರು ಗೆಳೆಯರು ಪ್ರತಿದಿನ ನಡೆದೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬರಲಾಗದಿದ್ದುದರಿಂದ, ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗಲೇ ಮನೆಯವರು ಮೂರು ಕಾಸೋ, ಆರು ಕಾಸೋ ಕೈಲಿಡುವರು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ತಿಂಡಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಡ್ಲೆಪುರಿಯೋ, ಬಾಳೆಹಣ್ಣೊ, ಸೀಬೆಕಾಯೋ ತಿಂದು ನೀರು ಕುಡಿದರೆ ಅದೇ ನಮಗೆ ಆವಾಗ ರಿಚ್‍ಫುಡ್. ಇದು ಐವತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ಕತೆ. ಅದೇ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕೆಲವು ಹುಡುಗರು ಗಡದ್ದಾಗಿ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಊಟಮಾಡಿ ಬಂದು ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ತೂಕಡಿಸಿ […]

ಸಾರಿನ ಜೊತೆಗೆ ಸಣ್ಣಗೆ ಹೆಚ್ಚಿ, ಕಾಯಿತುರಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿನೇ ಸೇರಿಸಿ ಹದವಾಗಿ ಒಗ್ಗರಣೆ ಕೊಟ್ಟ ಹುರಳೀಕಾಯಿ ಪಲ್ಯವಿದ್ದರೆ ಅದರ ಸೊಗಸೇ ಸೊಗಸು! ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕ್ಯೂಬಿಕಲ್‌ಗೆ ಬಂದ ಮಹೇಶ ’ಏನ್ ಸಾರೂ, ಸಪ್ಪಗೆ ಕುತ್ಕಂಡ್ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ’ ಎಂದು ಕಿವಿಯ ಬಳಿ ಮೆಲ್ಲನೆ ಹೇಳಿದಾಗ, ಏನೂ ಹೇಳದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ಅವನ ಮುಖವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ಹೊಸದಾಗಿ ಈ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಕೊಂಚ ಕಲಸುಮೇಲೋಗರವಾದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. “ಅಯ್ ಅದ್ಯಾಕ ಅ? ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತೀರಾ ಸಾರೂ, ಈ ಬಾಸ್‌ನ […]