ಪ್ರಬಂಧ

ಅಬ್ಬಾ ತಾಯಿ ಹೃದಯವೇ! ನಾಕಾರು ನಿಮಿಷಗಳ ಕೆಳಗೆ ಅಲ್ಲೋಲಕಲ್ಲೋಲ ಅನ್ನುವಂತೆ ಮಾತಾಡಿ , ಈಗ ಎಷ್ಟು ಸಡನ್ನಾಗಿ ಮೆತ್ತಗಾದರಲ್ಲ ಅಂತ ನನಗೇ ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು.  ಫೋನು ಮಾಡಿದಾಗ, ಎದೆಯ ಬೇಗುದಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನಿಸಿದಾಗ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ, “ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಜಿ ಇದೀನಿ, ನಾನೇ ಬಿಡುವಾದಾಗ ಮಾತಾಡ್ತೀನಿ, ಏನೂ ಅನ್ಕೋಬೇಡಿ” ಅನ್ನುತ್ತ, ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರು ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುವ ಹಾಗೆ ಮಾತಾಡಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವರ ವರಸೆ ನೆನಪಾಗಿ, ನಾನೂ ಸೊಕ್ಕು ತುಂಬಿಕೊಂಡು, “ಅದೂ. ಇವತ್ತ ತುಂಬ ಕೆಲ್ಸ ಇದೆ, ಆಮೇಲೆ ಮಾತಾಡ್ತೀನ್ರೀ” ಅಂದು ಔಪಚಾರಿಕ […]

ಕನಸೆಂದರೆ ಕಲ್ಪನೆಯ ಅರಮನೆ. ಎಚ್ಚರದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಕಂಡಿರದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು, ಪ್ರದೇಶಗಳು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಸತ್ತವರನ್ನು ಮತ್ತೆ ಬದುಕಿಸಿ ನಮ್ಮೆದುರಿಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಕನಸಿಗಿದೆ. ಮುರಿದುಹೋದ ಸಂಬಂಧಗಳು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬೆಸೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.

‘ಮಾತು ಮನೆ ಕೆಡಿಸ್ತು, ತೂತು ಒಲೆ ಕೆಡಿಸ್ತು.’ ಅದಕ್ಕೆ ಮಾತು ಮನುಷ್ಯನಿಗೇ ಸೀಮಿತ. ನಾಯಿ ಬೆಕ್ಕು ದನಗಳಿಗಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಮಾತು ಬೇಡವೇ, ಬೇಕಲ್ಲಾ? ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಸುಖ ಕಷ್ಟ ಅವುಗಳಿಗಿಲ್ಲವೇ, ಅವುಗಳದನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು? ಅವುಗಳಿಗೇನು ಬಂಧುವೇ ಬಳಗವೇ? ಬೇಗಬೇಗ, ಹೆಜ್ಜೆಹಾಕು ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ. ನಾನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುವುದು ಬಲು ಕಷ್ಟ?’ ‘ಹೇಗೆ ಬೇಗ ನಡೆಯುವುದೆಂದರೆ? ನಾನೇನು ನಿನ್ನಂತೆ ಬಡಕಲು ಶ್ವಾನವೇ? ಇಷ್ಟ ದೊಡ್ಡ ಹೊಟ್ಟೆ, ತಲೆ, ಕೊಂಬು, ಬಾಲ ನಿನಗೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಆಗ […]

ಎಷ್ಟಾದರೂ ನಾವು ಮಣ್ಣಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ಜನ. ಮೇಲೇರಬೇಕು ಎಂಬಾಸೆ ಇದ್ದರೂ, ಮಣ್ಣನ್ನು ಬಿಡಲೊಲ್ಲೆವು.   ‘ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲೇನಿದೆ’ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ‘ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲೇನಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮಣ್ಣಿಗೆ ಮನುಷ್ಯ ಅತ್ಯಂತ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನ ಹಾಗೂ ಅಷ್ಟು  ಕನಿಷ್ಠ  ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸ. ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಹೊನ್ನು ಎಂದಾದ ಮೇಲೆ ಮಣ್ಣು ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಕಡೆಯ ಸ್ಥಾನವಲ್ಲ. ಸಮಾನಾಂತರವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿಗೂ ಮಣೆಹಾಕುತ್ತೇವೆ. ಹೆಣ್ಣು ಹಾಗೂ ಹೊನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿಗದಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಮಣ್ಣು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನ ಪಾಲಿಗೂ ಇದೆ. ತಲೆಗೆ ಹುಳ ಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು […]

`ಬುರುಡೆ ತಲೆಯೊಳಗೋ ತಲೆಯು ಬುರುಡೆಯ ಒಳಗೋ, ಬುರುಡೆ ತಲೆಗಳು ಎರಡೂ ನಿನ್ನೊಳಗೋ ಅರಿಯೆ…’

ಇಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದ ಘಟನೆಗಳು ಕೇವಲ `ಟಿಪ್ ಆಫ್ ದಿ ಐಸ್‌ಬರ್ಗ್’ ಅಷ್ಟೆ!

‘ಉತ್ಥಾನ’ ದೀಪಾವಳಿ ಪ್ರಬಂಧ ಸ್ಪರ್ಧೆ-೨೦೧೫ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದ ಪ್ರಬಂಧ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವಂತಹದ್ದು ಕನಸಲ್ಲ ನಿದ್ದೆಗೆಡುವಂತೆ ಮಾಡುವುದಿದೆಯಲ್ಲ ಅದು ನಿಜವಾದ ಕನಸು -ಎ.ಪಿ.ಜೆ. ಅಬ್ಬುಲ್ ಕಲಾಂ.