ಪಾಂಚಾಲದ ಅರಸ ದ್ರುಪದ ಭೂಪತಿಯ ಮಗಳಾಗಿ ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದೆ. ನನಗೆ ಶಿಖಂಡಿ ಎಂದು ಹೆಸರು. ಶಿಖಂಡಿ ಎಂದರೆ ನವಿಲು ಎಂದು ಅರ್ಥವಂತೆ. ಶಿಖೆ ಎಲ್ಲರ ತಲೆಯಲ್ಲೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಡಾಕಾರದ ಶಿಖೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಹಾಗೆ ಕರೆದರಂತೆ. ಅಂತೂ ಹುಟ್ಟಿದೆ. ಯಾಕೆ ಹುಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ಕೇಳುವುದು ಯಾರನ್ನು? ಕೇಳಿ ಪ್ರಯೋಜನವಾದರೂ ಏನು? ಆದರೆ ಉಳಿದವರಿಗೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನನಗೆ ಒಂದು ಉತ್ತರವಲ್ಲದ ಉತ್ತರ ದೊರೆತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ರಹಸ್ಯ ಅಥವಾ ಆಶಯ ಇತ್ತು ಎಂದು ತಂದೆ ತಾಯಿ ನಾನು ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಬಳಿಕ ಹೇಳಿದರು. ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ಉಳಿದವರಿಗಿಂತ ಬೇರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ತಂದೆ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಕೊರಗುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ.
ಕೊನೆಗೆ ದೈವಾನುಗ್ರಹದಿಂದಲಾದರೂ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೇನೆಂದು ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿ ಅರಣ್ಯಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದರಂತೆ. ಪುತ್ರಸಂತಾನಕ್ಕಾಗಿ ಶಿವನನ್ನು ಕುರಿತು ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದರಂತೆ. ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಪ್ರಬಲಯೋಧನಾಗಿ ಭೀಷ್ಮ ಮೊದಲಾದ ಕುರುಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದು ವಿಜೃಂಭಿಸುವ ವೀರನೊಬ್ಬ ತನಗೆ ಮಗನಾಗಬೇಕು ಎಂಬ ಹಂಬಲ ಅವರದಿತ್ತು. ಮಗಳು ಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅರಸರಿಗೆ ಹೆಣ್ಣುಮಗು ಜನಿಸಿದರೆ ರಾಜ್ಯದ ಗತಿಯೇನು? ಹೀಗೆ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಶಿವನನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಂಡರಂತೆ. ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾದ ಮಹಾದೇವನಲ್ಲಿ ಪುತ್ರಸಂತಾನವನ್ನು ಯಾಚಿಸಿದಾಗ ಪ್ರಭು ಪರಮೇಶ್ವರ ಸಂತಾನವಾಗಿ ಪುತ್ರಿಯನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಿದನಂತೆ. ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಸುಪುತ್ರನೊಬ್ಬ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ. ಮಗಳಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಭಾಗ್ಯ ಅವರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಮಗಳು ಜನಿಸುವಂತೆ ಶಿವಾನುಗ್ರಹವಾಯಿತಂತೆ. ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಮಗಳಾದರೂ, “ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಚಿಂತೆ ಬೇಡ. ಅವಳು ಕಾಲಕ್ರಮೇಣ ಗಂಡಾಗಲಿರುವಳು” ಅಂದಿದ್ದನಂತೆ ಪರಮೇಶ್ವರ.
ಈ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಿ ಲಭಿಸಿದ್ದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ತಂದೆ ಅರಮನೆಗೆ ಮರಳಿದರು. ತನ್ನ ಪತ್ನಿ ಕೌಸವಿಯಲ್ಲಿ ಈ ವಿಚಾರವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು. ಇಬ್ಬರೂ ಸಂತಾನದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ನನ್ನ ತಾಯಿ ಬಸುರಿಯಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಹೆತ್ತಳು. ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಹೆಣ್ಣು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸದೆ ಗಂಡು ಎಂದು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿದರು. ಅರಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಿರಂಗಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಇಂತಹ ಎಷ್ಟು ರಹಸ್ಯಗಳಿರುತ್ತವೋ ಏನೋ. ಕೆಲವು ಬಹಿರಂಗವಾಗುವುದೂ ಅಪಾಯವೇ. ಕೆಲವು ಬಹಿರಂಗವಾಗದಿರುವುದು ಅಪಾಯ. ಈ ರಹಸ್ಯದಿಂದ ಕಷ್ಟವಾದುದು ನನಗೆ. ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಗಂಡೆಂದು ಬೆಳೆಯಿಸುವ ಹೆತ್ತವರ ಸಂಕಲ್ಪ ನನ್ನಂತಹ ಮುಗ್ಧಳಿಗೆ ಏನೆಲ್ಲ ಸಂದಿಗ್ಧವನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದು ನಿಮ್ಮ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಹೀಗೆ ಹುಟ್ಟಿದ ನಾನು ಯಾಕೆ ಹುಟ್ಟಿದೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ದೊರೆತ ಉತ್ತರ ಇದು.
ಗಂಡಿನಂತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇನ್ನೊಂದು ವೃತ್ತಾಂತವು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಅದು ಜನ್ಮಾಂತರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಂಬುಗೆ ಎನ್ನುವುದು ಎಷ್ಟು ಬಲವತ್ತರ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ದೃಷ್ಟಾಂತವೂ ಹೌದು. ಈ ವೃತ್ತಾಂತವನ್ನು ಮೊದಲಬಾರಿ ಕೇಳಿದಾಗ ನಾನು ನಾನಲ್ಲ ಅಂತ ತೋರಿತು. ಆ ವೃತ್ತಾಂತ ಕೇವಲ ನನಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಲ್ಲ. ಹಸ್ತಿನಾವತಿಯ ಕುರುಪಿತಾಮಹ ಆಚಾರ್ಯ ಭೀಷ್ಮನಿಗೂ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ಅದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಥೆ. ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆ.
ಆ ಕಥೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದು ಕಾಶಿಯ ಪ್ರತಾಪಸೇನ ಎಂಬ ರಾಜನಿಂದ. ಅವನಿಗೆ ಮೂವರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು. ಅತ್ಯಂತ ರೂಪವತಿಯರಾದ ಅವರಿಗೆ ಸ್ವಯಂವರ ಏರ್ಪಡಿಸಿದನಂತೆ ಕಾಶೀರಾಜ. ಸ್ವಯಂವರವೆಂದರೆ ಬಂದ ರಾಜಾಧಿರಾಜರೆಲ್ಲ ಆಯುಧ ಹಿಡಿದು ಪರಸ್ಪರ ಕಾದಾಡುವುದು. ಬಲಿಷ್ಠನು ಉಳಿದವರನ್ನು ಸೋಲಿಸಿಯೋ ಕೊಂದೋ ಪಣವನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವುದು. ಗೆದ್ದವನಿಗೆ ಈ ಮೂವರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು. ಅದಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಸ್ವಯಂವರ ಅಂತ ಹೇಳಿದರೋ! ಆಯ್ಕೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಅಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮೂವರಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯಳಾಗಿದ್ದ ಅಂಬೆ ಸ್ವಯಂವರದ ಮೊದಲೇ ಸಾಲ್ವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದಳಂತೆ. ಆದರೆ ಹಸ್ತಿನಾವತಿಯಿಂದ ಬಂದ ಭೀಷ್ಮ ಮೂವರನ್ನೂ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಕೊಂಡೊಯ್ದ. ಸ್ವಯಂವರ ಮುರಿದುಬಿತ್ತು.
ಹಸ್ತಿನಾವತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ವಿಚಿತ್ರವೀರ್ಯನೆಂಬ ತನ್ನ ತಮ್ಮನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಉಜ್ಜುಗಿಸಿದಾಗ ಅಂಬೆ ಅವನನ್ನು ಒಪ್ಪದೆ ಸಾಲ್ವನಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಳು. ಆದರೆ ಸಾಲ್ವ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ. ನಿರಾಶಳಾಗಿ ಬಂದವಳನ್ನು ಭೀಷ್ಮನೂ ಹೊರಗಟ್ಟಿದ. ಭೀಷ್ಮನ ಗುರು ಪರಶುರಾಮರು ಬಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರೂ ಭೀಷ್ಮ ಅಂಬೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಯುದ್ದ ನಡೆದು ಭೀಷ್ಮನೇ ಗೆದ್ದ. ಹತಾಶೆಯಿಂದ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟ ಅಂಬೆ ಭೀಷ್ಮನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿಸಂಪಾದನೆಗಾಗಿ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದಳು. ಅದು ಫಲಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿದಳು. ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಜನ್ಮವೆತ್ತಿ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದಳು. ಕೊನೆಗೆ ಪರಶಿವ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ‘ನೀನು ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಗಂಡಾಗಿ ಭೀಷ್ಮನನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವೆ’ ಎಂದು ಅನುಗ್ರಹಿಸಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಅಂಬೆಯು ತಾನು ಹೆಣ್ಣಲ್ಲವೆ? ಭೀಷ್ಮನಂತಹ ಪರಾಕ್ರಮಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದೆಂತು? ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ಪರಶಿವ ನೀನು ಹೆಣ್ಣಾದರೂ ಬಳಿಕ ಗಂಡಾಗುವೆ ಎಂದನಂತೆ. ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ಅಂಬೆ ಅಗ್ನಿಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿ ದೇಹತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದಳು. ಇದೆಲ್ಲ ನಾನು ಹುಟ್ಟುವ ಮೊದಲೇ ನಡೆದ ಕಥೆ.
ನಾನು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇದೆಲ್ಲ ನನಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಕಲ್ಪನೆಗಳೂ ಸೇರಿಕೊಂಡವು. ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕಾರಣವೂ ಇತ್ತು. ಜನರಲ್ಲಿ ಭೀಷ್ಮನನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವ ಮಗನನ್ನು ದ್ರುಪದ ಪಡೆದ ಎಂಬ ವರ್ತಮಾನ ಪಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮೊದಲು ಅಂಬೆ ಮಾಡಿದ ಶಪಥಕ್ಕೂ ನನಗೂ ಸಂಬಂಧ ಕಲ್ಪಿಸಿದರು ಜನ. ಹೀಗಾಗಿ ‘ಅಂಬೆಯೇ ಶಿಖಂಡಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ’ ಎಂದು ಅನೇಕರು ಭಾವಿಸಿದರು. ನಂಬುಗೆ ಪ್ರಬಲವಾದರೆ ಅದು ಸತ್ಯವೆಂದೇ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆಯಷ್ಟೆ? ಹೀಗೆ ನಾನು ಪೂರ್ವಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಅಂಬೆಯಾಗಿದ್ದೆ ಎಂದು ನಾನೇ ತಿಳಿಯತೊಡಗಿದೆ.
ಆದರೇನು? ನಾನು ಹೆಣ್ಣಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೆನಷ್ಟೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಯೋಧನಾಗಿ ಸೇನೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿ ಯುದ್ಧಮಾಡಿ ಭೀಷ್ಮನನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವುದು ಹೇಗೆ? ಗಂಡಾಗಿ ಬದಲಾಗಬೇಕಲ್ಲ? ನನ್ನ ರಹಸ್ಯ ತಿಳಿದಿದ್ದ ತಂದೆ ತಾಯಿ ಮಾತ್ರ ಶಿವನ ವಾಕ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಏನೋ ಪವಾಡ ಸಂಭವಿಸಿ ನಾನು ಗಂಡಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದವರ ನಿರೀಕ್ಷೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಒಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರನೆಂದೇ ಗಂಡು ಎಂದೇ ಬೆಳೆಸಿದರು. ಬಾಲಕನಿಗೆ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾದ ಸಂಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿದರು. ನಾನೂ ಅದನ್ನೇ ನಂಬತೊಡಗಿದೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಅಸ್ತ್ರಾಭ್ಯಾಸವೂ ಆಯಿತು. ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ ಆಚಾರ್ಯ ದ್ರೋಣರ ಗುರುಕುಲಕ್ಕೆ ತಂದೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಅಷ್ಟೂ ಮಂದಿ ರಾಜಪುತ್ರರ ನಡುವೆ ಹೆಣ್ಣಾದ ನಾನು ಗಂಡಿನಂತೆ ನಟಿಸುವ ಅನಿವಾರ್ಯ ದೊಡ್ಡ ಸಂಕಟವೇ ಆಗಿತ್ತು
ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ. ನನ್ನ ತಂದೆಯ ನಂಬುಗೆ ನನಗೆ ಸಂದಿಗ್ಧವನ್ನು ತಂದಿತು. ಪಾಂಚಾಲ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಕಠಿನವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹಸ್ತಿನಾವತಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಗಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಮಾಡಲೇನು? ಅಸಹಾಯಕಳಾದ ನಾನು ತುಂಬ ಕಷ್ಟದಿಂದ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೋ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ನಾನು ಗಂಡು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಅಗ್ನಿದಿವ್ಯವನ್ನು ಉತ್ತರಿಸಿದಂತೆ ಪಾರಾಗಿ ಬಂದೆ.
ಪಾಂಚಾಲಕ್ಕೆ ಮರಳಿದ ಬಳಿಕ ಇನ್ನೊಂದು ಅಗ್ನಿದಿವ್ಯ ನನಗೆ ಕಾದಿತ್ತು. ನನ್ನ ತಾಯಿ ನನಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಂದೆಯವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾವವನ್ನಿಟ್ಟಳು. “ಶಿಖಂಡಿ ಪ್ರಾಯಪ್ರಬುದ್ಧಳಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಳಲ್ಲವೆ? ಅವಳನ್ನು ಮಗನೆಂದು ಬೆಳೆಸಿದ ನಾವು ಮಗನಿಗೆ ಮಾಡುವಂತೆ ವಿವಾಹವನ್ನು ಮಾಡಬೇಡವೆ?” ತಂದೆಯವರು ಇದನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿಯಾರು ಎಂದು ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆಂದು ಮದುವೆ ಬೇಡವೆಂದೇನೂ ನನಗೆ ಅನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ವಯೋಸಹಜ ಕಾಮನೆಗಳು ದೇಹದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಬ್ಬ ಸುಂದರ ಪುರುಷನ ಜತೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ರಮಿಸುವ ಹಂಬಲ ನನಗೂ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದುವರೆಗೆ ಗಂಡು ಎನಿಸಿಕೊಂಡ ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವ ಗಂಡು ಯಾರು? ಅಥವಾ ಹಾಗೊಬ್ಬ ಮುಂದೆ ಬಂದರೂ ನನ್ನ ಗುಟ್ಟನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಬೇಕಷ್ಟೆ? ನನ್ನ ತಂದೆಯವರಂತಹ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಅರಸನಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಗಂಡು ಎನಿಸಿದ ಸಂತಾನ ಈಗ ಹೆಣ್ಣು ಎನ್ನುವುದು ಬಹಿರಂಗವಾದರೆ ಅವರ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಗತಿಯೇನು? ನನಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ತಾಯಿ ಎತ್ತಿದ ಪ್ರಸ್ತಾವಕ್ಕೆ ತಂದೆ ಸಮ್ಮತಿ ಸೂಚಿಸಿದಾಗ ನಾನು ದಿಗ್ಭ್ರಾಂತಳಾದೆ. ಅವರೆಂದುದನ್ನು ನಾನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡೆ. “ನಿಜ ಮಹಾರಾಣಿ, ಶಿಖಂಡಿಗೆ ವಿವಾಹ ಮಾಡಬೇಕು. ನಿನ್ನ ಮಾತು ನಿಜ. ಆದರೆ ಅವಳನ್ನು ಗಂಡು ಎಂದು ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಬಳಿಕ ಸಂಕಷ್ಟ ಬಂದರೆ?”
ತಂದೆಯವರಿಗೆ ತಾಯಿ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳಿದಳು, “ಅವಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಲು ಇದೇ ಸರಿಯಾದ ಸನ್ನಿವೇಶ. ಹೆಣ್ಣಾದ ಅವಳು ಗಂಡಾಗುವ ಕಾಲವು ದೂರವಿಲ್ಲವೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವಳು ಗಂಡಾಗುವಳೆಂದು ಶಿವನ ಮಾತು. ಅದು ಸುಳ್ಳಾಗಲಾರದು. ಅಲ್ಲದೆ ಗಂಡಾಗುವಳು ಎಂದು ಪರಶಿವ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆಯೇ ಹೊರತು ಯಾವಾಗ ಎಂದು ಹೇಳಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ? ಬಹುಶಃ ಪರೀಕ್ಷಾಕಾಲ ಬಂದಾಗ ಅವಳು ಪುರುಷತ್ವವನ್ನು ಪಡೆದಾಳು. ಮದುವೆಗಿಂತ ಉತ್ತಮ ಪರೀಕ್ಷಾಕಾಲ ಯಾವುದು? ಆದುದರಿಂದ
ನನ್ನ ಮನೋಗತದಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡೋಣ, ಯೋಗ್ಯಳಾದ ರಾಜಕನ್ಯೆಯನ್ನು ಹುಡುಕೋಣ.” ಇದಕ್ಕೆ “ಸರಿ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡೋಣ. ಶಿಖಂಡಿಗೆ ಯೋಗ್ಯಳಾದ ಸುಸಂಸ್ಕೃತೆಯೂ ಸುಂದರಿಯೂ ಆದ ಕನ್ಯೆಯನ್ನು ಶೋಧಿಸೋಣ” ಎಂದು ತಂದೆ ನುಡಿದರು.
ಮದುವೆಯ ಮಾತು ಬಂದಾಗ ಹುಟ್ಟಿದ ಆಸೆಗೆ ತಂದೆಯ ಮಾತು ತಣ್ಣೀರನ್ನು ಎರಚಿತು. ಅವರ ಕೊನೆಯ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾನು ಮರವಟ್ಟು ನಿಂತೆ. ನನಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡುವುದು ನನ್ನ ಕನಸಿನಂತೆ ರಾಜಕುಮಾರನೊಂದಿಗಲ್ಲ, ನನ್ನಂತಹ ಒಬ್ಬಳು ಹೆಣ್ಣಿನೊಂದಿಗೆ! ‘ಶಿವನೇ ನನ್ನ ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಇದೇನು ಆಟವಾಡಿದೆ ಭಗವಂತ’ ಎಂದು ಮೊರೆಯಿಡುವಂತಾಯಿತು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮೊರೆಯನ್ನು ಕೇಳಬೇಕಾದ ಶಿವನೇ ಈ ನಾಟಕದ ಸೂತ್ರಧಾರಿ! ಇಂತಹ ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಯಾವ ಆಸಕ್ತಿಯೂ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಹೇಗೆ ಉಳಿದೀತು? ಮೈಮನಸ್ಸುಗಳು ಪೂರ್ಣ ಹೆಣ್ಣಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಕುರಿತು ಯಾವ ಕುತೂಹಲ? ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನನಗೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ವಿರಕ್ತಿ ಮೂಡಿತು. ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಅಥವಾ ನಯವಾದ ವಿರೋಧವನ್ನು ಪರೋಕ್ಷದಿಂದ ತಿಳಿಸಿದೆ. ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಗಂಡಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತಳಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಬಲವಾಗಿ ನಂಬಿದ್ದರವರು. ಆದಷ್ಟು ಶೀಘ್ರ ನನಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಶಿವನ ವಾಕ್ಯದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ತುಡಿತದಲ್ಲಿ ಆವರಿದ್ದರು. ಮದುವೆಯಾದ ಬಳಿಕ ನಾನು ಗಂಡಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಹೌದು. ಆದರೆ ಅದಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಅಥವಾ ಹಾಗಾಗದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಗತಿಯೇನು? ಇದನ್ನು ವಿವರಿಸಿ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಹೋದೆ. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಲಕ್ಷಿಸುವ ವ್ಯವಧಾನವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ತಂದೆ ತಾಯಂದಿರ ವಿಚಿತ್ರ ಅಪೇಕ್ಷೆ, ವಿಶ್ವಾಸಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಜೀವನವನ್ನು ಎಂತಹ ದುಃಸ್ಥಿತಿಗೆ ಈಡು ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ನಾನೊಂದು ದೃಷ್ಟಾಂತವಾದೆ.
ಏಕಾಂತ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಕಣ್ಣೀರಧಾರೆಯನ್ನೇ ಹರಿಸಿದೆ. ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ನನಗೆ ಬಡವರ ಮನೆಯ ಮಗಳಿಗಿರುವ ಆನಂದವೂ ಇಲ್ಲದೇ ಹೋಯಿತು. ಬೇರೆ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣಾದರೂ ಅವಳ ಅಂತರಂಗವನ್ನು ತೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದಿಬ್ಬರಾದರೂ ಗೆಳತಿಯರಿರುತ್ತಾರೆ. ಕನಿಷ್ಠಪಕ್ಷ ತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಯಾದರೂ ಸಾಂತ್ವನ ಹೊಂದಬಹುದು. ಆದರೆ ನನಗೆ?
ಗೆಳತಿಯರಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾನು ಉಳಿದವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗಂಡು. ಗೆಳೆಯರಂತೆ ಇರುವವರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ. ಅವರ ಸಾಮೀಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಿರಲಿ, ನಾಚುಗೆಯೇ ಆವರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅಥವಾ ರೂಪವಂತರಾದರೆ ಇನ್ನೇನೋ ಬಯಕೆಗಳು ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಏಕೆಂದರೆ ಗಂಡಿನ ವೇಷದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ನಾನು ಹೆಣ್ಣು ತಾನೇ? ತಾಯಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋದರೆ ಗಂಡುವೇಷದಲ್ಲಿರುವ ನನ್ನಿಂದ ಮುಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಅವಳಿಗೆ ಅಳುಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ತಂದೆಗೆ ನಾನು ಹೆಣ್ಣು ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯ ಗೊತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಅವರೂ ದೂರದಿಂದಲೇ ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ತಾಯಿಗೂ ನಾನು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯಳಾಗಿದ್ದೆ. ಇಲ್ಲಿ ತಂದೆಗೂ. ಈ ದುರದೃಷ್ಟವನ್ನು ನೆನೆನೆನೆದು ಒಬ್ಬಳೇ ಕುಳಿತು ಅಳುವುದಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯೇನಿತ್ತು ನನಗೆ?
ರಾಜಕುಮಾರ ಶಿಖಂಡಿಗೆ ವಿವಾಹ ಸನ್ನಾಹದ ವರ್ತಮಾನ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಹಬ್ಬಿತು. ಪಾಂಚಾಲದ ಅರಸುಮನೆತನದ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದ ರಾಜವಂಶೀಯರನೇಕರು ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆಯಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಆಸಕ್ತರಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನನ್ನ ತಂದೆ ಅವರನ್ನು ಮಾನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪಾಂಚಾಲಕ್ಕಿಂತ ದೂರದ ಅರಸು ಮನೆತನದ ಕನ್ಯೆಗಾಗಿ ಅರಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಘಾತಕ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಹುದುಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮಗೆ ದೂರದ ಸಂಬಂಧವೇ ಲೇಸು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದರೋ ಏನೋ. ಅಥವಾ ನಾನು ಗಂಡಾದ ಬಳಿಕ ದಿಗ್ವಿಜಯಕ್ಕೆ ಹೊರಟರೆ ಬಲಿಷ್ಠನಾದ ಮಾವನಿದ್ದರೆ ಒಳಿತು ಎಂದು ತರ್ಕಿಸಿದರೋ? ಅಂತೂ ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಕೊನೆಗೂ ಒಬ್ಬಳು ಕನ್ಯೆ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾದಳು. ದಶಾರ್ಣ ದೇಶದ ಬಲಾಢ್ಯ ದೊರೆ ಹಿರಣ್ಯವರ್ಮನ ಪುತ್ರಿಯನ್ನು ನನಗಾಗಿ ಆರಿಸಿದರು. ಪಾಂಚಾಲದ ಅರಸು ಮನೆತನ ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ಹಿರಣ್ಯವರ್ಮನೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಒಪ್ಪಿಗೆ ನೀಡಿದ. ಪಾಪ, ಅವನಿಗೇನು ತಿಳಿದಿತ್ತು ಅಳಿಯನಾಗುವ ನಾನು ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಗುಟ್ಟು? ಆ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅವನ ಪುತ್ರಿಯಂತೆ ಅವನೂ ಮುಗ್ಧನೇ ಇದ್ದ. ಅಂತೂ ವಿವಾಹ ನೆರವೇರಿತು. ನಾನು ಅಷ್ಟು ದಿನವೂ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ಪುರುಷತ್ವದ ಲಕ್ಷಣ ಗೋಚರಿಸುವುದೇ ಎಂದು. ಆದರೆ ಅಂತಹ ಯಾವ ಸೂಚನೆಯೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹೆಣ್ಣಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೆ. ವಿವಾಹದ ವಿಧಿಗಳು ಪೂರ್ಣವಾಗುವವರೆಗೆ ಯಾವ ಸಮಸ್ಯೆಯೂ ಉಂಟಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ?
(ಸಶೇಷ)
