ಉಪವನ – ಕಥೆ

ಪದ್ಮಪುರಾಣದ ಕಥೆಗಳು ಪಟ್ಟಾಭಿಷಿಕ್ತನಾದ ಈ ರಾಜನಿಗೆ ತನ್ನ ಪೂರ್ವಜನ್ಮದ ಸ್ಮರಣೆ ಇದ್ದೇ ಇತ್ತು. ಅನೇಕರಿಗೆ ಕೆಸರನ್ನು ದಾಟಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದರಷ್ಟರಿಂದಲೇ ತಾನು ಈಗ ರಾಜನಾಗಿರುವೆ ಎಂಬುದು ಅವನ ಗಮನದಲ್ಲಿತ್ತು. ಅಂತೆಯೇ ಅವನು ಈಗ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿ ಜನಸಂಚಾರಕ್ಕೆ ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದನು. ಅನೇಕ ಆಣೆಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿದನು. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಾವಿ, ಕೆರೆ, ಕೊಳಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದನು. ಕೈದೋಟಗಳನ್ನೂ ಅರವಟ್ಟಿಗೆಗಳನ್ನೂ ಆರಂಭ ಮಾಡಿದನು. ಯಜ್ಞಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೆ ಕೊಡುಗೈಯಿಂದ ದಾನಗಳನ್ನೂ ನೀಡಿದನು. ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬ ಕಳ್ಳನಿದ್ದನು. ಒಮ್ಮೆ ಅವನು […]

ವೇತಾಲಸಿದ್ಧಿಲಾಭ ಎಂಬ ಮೂವತ್ತೊಂದನೆಯ ಉಪಾಖ್ಯಾನ ರಾಜನು ತಾನು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟರೆ ಮೌನಭಂಗವಾಗಬಹುದೆಂಬ ಭಯದಿಂದ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದನು. ಮತ್ತೆ ಬೇತಾಳನು: ರಾಜನ್! ನೀನು ಭಯದಿಂದ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಲಾರೆ. ಇರಲಿ, ನಾನೇ ಒಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುವೆ. ಕಥೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನೂ ಕೇಳುವೆ. ನೀನು ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವನ್ನು ಹೇಳಬೇಕು. ಆದರೆ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೋ, ಉತ್ತರ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಮೌನಭಂಗದ ಭಯದಿಂದ ನೀನು ಹೇಳದಿದ್ದರೆ ತತ್‌ಕ್ಷಣವೇ ನಿನ್ನ ತಲೆ ಸಿಡಿದು ಸಾವಿರ ಚೂರಾಗುವುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಪುನಃ ಭೋಜರಾಜನು ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಬಂದಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ಗೊಂಬೆಯು ಅವನನ್ನು […]

‘ದ್ವಾತ್ರಿಂಶತ್ ಪುತ್ತಲಿಕಾ ಸಿಂಹಾಸನಮ್’ಕಥೆಗಳು “ಎಲೈ ಮಹಾಜನರೆ ! ಇವನ ಶರೀರ ಅತ್ಯಂತ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಇವನು ಭಯಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಇವನ ಶರೀರವನ್ನು ಬಲಿ ಕೊಡುವುದರಿಂದ ದೇವತೆಗೆ ಹೇಗೆ ತೃಪ್ತಿ ಆಗೀತು ? ಇವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಿ. ಅದರ ಬದಲಾಗಿ ನಾನು ನನ್ನ ಶರೀರವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಮತ್ತೆ ಭೋಜರಾಜನು ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಏರಲು ಮುಂದಾದಾಗ ಮುಂದಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಗೊಂಬೆಯು ಅವನನ್ನು ತಡೆದು “ಎಲೈ ರಾಜನೇ, ಔದಾರ್ಯ ಧೈರ್ಯ ಮೊದಲಾದ ಗುಣಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ವಿಕ್ರಮನೇ ಈ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಅರ್ಹನು’’ ಎಂದಿತು. ಅದನ್ನು […]

ಮತ್ತೆ ಭೋಜರಾಜನು ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಏರಲು ತೊಡಗಿದನು. ಆಗ ಮತ್ತೊಂದು ಗೊಂಬೆಯು ಅವನನ್ನು ತಡೆದು ಹೇಳಿತು – “ಎಲೈ ರಾಜನೆ, ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಇದ್ದಂತಹ ಔದಾರ್ಯವೇ ಮೊದಲಾದ ಗುಣಗಳು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಇವೆಯಾದರೆ ಮಾತ್ರ ನೀನು ಈ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಯೋಗ್ಯನಾಗುವೆ” ಎಂದಿತು. ಭೋಜರಾಜನು – “ಹಾಗಿದ್ದರೆ ವಿಕ್ರಮನ ಔದಾರ್ಯಾದಿಗುಣಗಳ ವೃತ್ತಾಂತವನ್ನು ಹೇಳು” ಎಂದನು. ಅದು ಹೇಳಿತು – “ಕೇಳು ದೊರೆಯೆ, ವಿಕ್ರಮನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಪುರಂದರಪುರಿ ಎಂಬ ಒಂದು ನಗರವಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ತುಂಬ ಶ್ರೀಮಂತನಾದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿಯಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ನಾಲ್ವರು ಮಕ್ಕಳು. […]

 ಸೋಮಯ್ಯ ಒಬ್ಬ ರೈತ. ಅವನ ಸಂಸಾರ ತುಂಬ ದೊಡ್ಡದು. ತಂದೆ-ತಾಯಿ, ತಮ್ಮಂದಿರು, ತಂಗಿಯರು, ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಅವನೇ ಪೊರೆಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ, ಮಕ್ಕಳು. ಆದರೆ ಸೋಮಯ್ಯ ಯಾವತ್ತೂ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಬೇಸರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪಾಲಿನ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಅವನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ದಿನಚರಿ ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿತ್ತು. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಬೇಗನೇ ಏಳುತ್ತಿದ್ದ ಸೋಮಯ್ಯ. ಸೂರ್ಯ ಮೂಡುವ ಮೊದಲೇ ಹೊಲದಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಉಳುವುದು, ಬೀಜ ಬಿತ್ತುವುದು, ಕಳೆ ಕೀಳುವುದು, ಗೊಬ್ಬರ ಹಾಕುವುದು, ಹೀಗೆ ಬೇಸಾಯದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ […]

ಆ  ಬಡಾವಣೆಯ ಶ್ರೀಮಂತ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅದೊಂದು. ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಕ್ಕಾಗಿ ದೊಡ್ಡಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಏರ್ಪಾಡು ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು.

ಅವತ್ತು ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ಭಯಂಕರ ಕೋಪ ಬಂದಿತ್ತು. ಭಯಂಕರ ಅಂದ್ರೆ ನಖಶಿಖಾಂತ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಅಂಥದ್ದೊಂದು ಕೋಪ ಬಂದಿತ್ತು. ಆ ಊರಿನ ಜನರಿಗೆ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣವೆಂದರೆ ಆಗಿಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಆಗಾಗ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣವನ್ನು ಲೇವಡಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.